Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
De nabijheid van verschillende walvisschen werd aangekondigd door de waterstralen, die zij door hunne kieuwgaten hoog opspoten, wanneer zij aan de wateroppervlakte kwamen, om adem te halen. Tom Turner, bijgestaan door een man van de equipage, had bij den voorsteven post gevat. Onder zijn bereik lag een speerboom, van Californisch maaksel, die met een vuurroer voortgeworpen werd.
Een hunner, een baronet, Sir Edward Turner, was een trotsch, aanmatigend man, een twistzoeker van natuur en bovendien een van die engelschen, die denken dat hun alles geoorloofd is omdat zij engelschen zijn. Het spreekt van zelf, dat hij aan franschen voor het minst een even grooten hekel had als Cesar Cascabel aan engelschen. Die twee maakten dus samen een mooi span!
Helaas, hij was niet meer meester over zijnen koers, en moest gaan werwaarts de storm hem voeren wilde! Torn Turner had het stuurrad ter hand genomen en hij had al zijne behendigheid noodig om het luchtschip voor kapzijzen te behoeden.
En de Albatros was ditmaal gezien geworden, maar niet alleen gezien, ook gehoord; want Tom Turner had zijne trompet aan de lippen gebracht en overstelpte de stad met eene schetterende fanfare. Uncle Prudent boog zich in dat oogenblik over het boord der verschansing heen, opende de hand en liet de snuifdoos vallen. Bijna gelijktijdig steeg de Albatros in het luchtruim op.
Wanneer het vaartuig aan de eene draaikolk ontsnapte, dan verviel zij weer in de aantrekkingskracht van een andere, en liep het zoodoende groot gevaar uit het verband gerukt of in stukken gesleurd te worden. "Een kanonschot!..." riep de ingenieur uit. Dat bevel gold Tom Turner.
Tusschen den poedel en den patrijshond aan den eenen, en de pointers aan den anderen kant bestond dus reeds dadelijk eene gespannen verhouding. Het kwam tot blaffen, de tanden laten zien, elkander bijten, totdat eindelijk de wederzijdsche eigenaars op het lawaai afkwamen. Sir Edward Turner woonde in een huis aan het begin van het dorp.
"Denkt gij er zoo over?" vroeg Tom Turner. "Wel zeker. Zij zullen zoo gauw het eiland Chatham niet kunnen verlaten".... "Zij zullen er evenwel niet altijd blijven!" "Over een paar dagen zal ik er terugkeeren!.... Ik zal ze opsporen!.... Ik zal hen weer gevangen nemen!.... En dan".... "Ja dan!...." herhaalde Tom Turner, terwijl hij de vuist balde naar den kant van het eiland.
Op het oogenblik, dat de wachthebbende man, van zijn mondprop bevrijd, zijn eersten kreet slaakte, waren Robur en zijn eerste officier Tom Turner naar hem toegeijld, hadden hem van het stuk zeildoek, dat hem het hoofd bedekte, bevrijd en zijne banden losgemaakt. Daarna hadden zij zich naar de hut van Uncle Prudent en Phil Evans gespoed, maar deze leeg bevonden.
Met opgeheven zweep schoot hij op de twee honden van Cascabel toe. Dit was genoeg voor dezen om tegen den baronet partij te trekken voor zijne viervoetige reisgenooten. Sir Edward Turner, die zeer netjes fransch sprak, zag terstond met wien hij te doen had.
Die verdienen niets anders dan een knauw of een pak ransel! Ik moet u doen opmerken, hernam Cesar, onwillekeurig driftig wordende, dat hetgeen gij daar zegt niet te pas komt voor een gentleman. Voor een kerel als jij heb ik toch geen ander antwoord. Mijnheer, ik wil beleefd blijven, maar gij zijt een vlegel! Weet je wel met wien je te doen hebt? Ik heet Sir Edward Turner, baronet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek