Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
»Wacht nog wat, Banks!" zei kolonel Munro, die niet kon besluiten het kamp te verlaten. »Nog drie minuten, Munro," antwoordde Banks koel, »maar niet langer. Over drie minuten zal de trein van achteren vuur vatten!" Er verliepen twee minuten. Het was nu onmogelijk langer onder de veranda te blijven. Het plaatijzer begon te blakeren en was zoo heet, dat men het niet kon aanraken.
Elken dag, als de zon scheen, bracht men ons per auto of trein naar een ander mooi of interessant punt; geen enkel oogenblik ging daar verloren, ieder beijverde zich om ons verblijf voor ons zelf en ook voor de inwoners van de Kaapkolonie, zoo vruchtdragend en aangenaam mogelijk te maken.
»Kinderen, we moeten naar huis terug«, zei meester. »Als we nu nog een paar straten bezien, komen we op tijd aan 't station.« Allemaal verlieten ze de kerk en gingen in de richting van de spoorlijn. Na een klein half uur bereikten ze het station. Gelukkig, de trein stond gereed. Maar er was tijd genoeg, om een plaatsje te zoeken.
Een lange rij lichten, op gelijke afstanden van elkaar staande, links van het station, wijst de standplaats aan der huurrijtuigen, op de reizigers wachtend, die met den laatsten trein moeten aankomen. ’t Is kwartier voor elven.
Toen de trein echter in vollen gang was, beduidde de conducteur ons, dat mijn kaartje naar Insjön voerde, een ander dorpje aan het meer Siljan, doch vanwaar ik 's avonds niet meer naar Rättvik kon komen. Met Deensch, met Duitsch, met Engelsch en met Fransch brachten wij den conducteur aan het verstand, dat ik toch naar Rättvik zou reizen, het mocht kosten wat het moest.
Om elf uur drie minuten moet de trein het station binnenstoomen en zal de betrekkelijk vrij groote kalmte, die nu bij, om en in het gebouw heerscht, plaats maken voor zenuwachtige drukte en haast.
Zij waren dien nacht te Calgary in den trein gekomen; de een, de heer Hyvernat, was professor aan de katholieke hoogeschool te Washington en had met zijn vriend eene groote reis gemaakt naar Aziatisch Turkije.
Niemand rekt zijn verblijf er dan ook langer, uitgezonderd diegenen, die er juist voor de wilde beesten-jacht komen, dan noodig is, om alles goed in zich op te nemen. Twee keer in de week, des Dinsdags en Zaterdags, kan men er per trein weder vandaan.
De schemer viel, toen de meeting gesloten werd; het was al over middernacht, maar we waren nu in het land, waar men, om licht te sparen, de klokken drie uur vooruit had gezet. Pas tegen éénen stoomde onze trein weg, onder gezang de duisternis in; voor onzen wagon stond de dappere kleine commissaris, na een dag van zestien uren, te trappelen en te zingen met onverminderde energie.
"Zelfs wanneer de Hindoes of de Indianen de rails opbraken," riep Andrew Stuart; "wanneer zij den trein tegenhouden, de waggons plunderen en de reizigers scalpeeren." "Alles er onder begrepen," herhaalde Phileas Fogg, die zijn spel nederlegde en nog twee troeven in zijn hand toonde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek