Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
De groote Geest steeds geven veel kruit en veel vleesch aan bleekgezichten die vriendelijk geweest met Tonkawa. Howgh!" Hij nam zijn geweer op schouder, en verwijderde zich. Zijn zoon deed eveneens, en volgde hem het stikdonkere bosch in. "Waar hebben zij hun paarden?" vroeg Old Firehand. "Hooger op, bij ons blokhuis," antwoordde de Missouriër. "Natuurlijk gaan zij die nu eerst halen.
Hij ging op den grond liggen en, zijn geweer achterlatende, kroop hij op het huis aan. De rafters spitsten hun ooren. Er verliepen wel tien minuten, toen hoorden zij een schellen, korten gil, een gil, dien iedere Westman kent den doodsgil van een mensch. Kort daarop kwam de Tonkawa-hoofdman terug. "Een spion van de tramps," zei hij. "Tonkawa hem gegeven het mes, van achteren in het hart getroffen.
"Wie misschien nog spreken willen met Tonkawa?" vroeg de Indiaan, daarbij zijn blik latende rondgaan over de aanwezigen, of er wellicht nog iemand was, die zich tegen zijn voornemen wilde verzetten. Doch ziende, dat niemand er tegen opkwam, vervolgde hij: "Nu, dan ooren mijn, en ik die nemen terstond." Hij knielde naast den kornel neer, om aan zijn voornemen gevolg te geven.
Zijn oogen schoten vlammen en dreigden uit hun kassen te puilen. In dien opgewonden toestand vergat hij de noodige voorzichtigheid; hij lette er niet op, dat bijna zijn gansche hoofd uit de biezen omhoogstak. "Niet zien laten!" fluisterde de Tonkawa hem toe, en trok hem meteen achteruit. Maar het was reeds te laat, want de kornel had het hoofd gezien.
Hij is spoedig weer bij kennis gekomen, en nu hebben wij hem gebonden. Daar ligt hij." Hij wees met de hand naar de plaats, waar de kornel lag. De Tonkawa ging daarnaar toe, trok zijn mes, en zeide: "Als hij niet gestorven van kolfslag, dan hij sterven van mes. Hij mij geslagen, nu ik nemen zijn bloed!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek