Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Zijn ze de moeite waard?..." "Dat 's ook wat moois! Heb je 't niet gehoord? De boelik van Capitán Basilio tegen de lasak van Capitán Tiago. Volgens de regels van 't spel moet de lasak het winnen." "O de lasak! Ik zou ook wel willen wedden...maar laten we ons eerst verzekeren." Bruno maakte een gebaar van ongeduld, maar volgde zijn broeder.
"Ik ben van 't zelfde gevoelen, en u heeft er goed aan gedaan, meneer Ibarra niet toe te staan met haar te spreken, 't Zou haar verergerd hebben." "En als wij er niet geweest waren", viel Doña Victorina in, "zou Clarita al in den hemel aan 't lofzingen wezen." "Amen Jezus!" meende Capitán Tiago te moeten zeggen.
"Gaat u zitten, weleerwaarden!" hervatte hij, na een oogenblik zwijgens en op ietwat vriendelijker toon. Capitán Tiago kwam gerokt en op zijn teenen binnen. Hij leidde Maria Clara aan de hand, die met onzekere schreden en vol verlegenheid de zaal in kwam. Desondanks maakte ze een bevallige en eerbiedige buiging. "Is deze jonge dame een dochter van u?" vroeg de gouverneur verwonderd.
"O ja, dat is waar!" antwoordde Capitán Tiago en van toon veranderend, hervatte hij: "Don Crisóstomo!" Maria Clara liet het werkje vallen, dat ze in de hand had; ze wilde opstaan, maar ze kon niet, een zenuwachtige huivering ging haar door 't lichaam. Men hoorde stappen op de trap en daarna een heldere mannelijke stem.
En onder zijn hoed en in zijn rok zweette Capitán Tiago door 't gezwaai met zijn stok met het kwastje, beredderde, regelde en ontredderde hij alles met een wonderbaarlijke bedrijvigheid en ernst, die nog wonderbaarlijker was.
Toen de kar met het beeld der Moedermaagd voorbijreed, knielden de nieuwsgierigen vroom neer, en baden ze vurig "credo's" en "groetenissen." Tegenover een huis, aan welks met kleurige kleeden behangen vensters zich de burgemeester vertoonde, in gezelschap van Capitán Tiago, Maria Clara, Ibarra, en verscheidene Spanjaarden en jongedames, hield de kar stil.
Dienzelfden avond haalden beide echtgenooten hun zaakjes bijeen, boden Capitán Tiago de rekening, die eenige duizenden beliep aan, en den volgenden dag heel vroeg vertrokken ze naar Manila in 't rijtuig van hun gastheer. De schuchtere Linares was als wreker achtergebleven: die rol was hem althans toebedeeld. Het Raadsel. De donkere zwaluwen zullen wederkeeren..... Becquer.
De gouverneur, die te voet uit was gegaan, vergezeld van zijn beide adjudanten, Capitán Tiago, den alcalde, den alférez en Ibarra, en voorafgegaan door guardias civiles en overheidspersonen die den weg open hielden, werd uitgenoodigd om de processie te zien voorbijgaan ten huize van den burgemeester.
Maria Clara, bleek als was, richtte zich half op, en keek met ontstelde oogen naar haar vader, naar Doña Victorina en naar Linares. Deze kreeg een kleur, Capitán Tiago sloeg de oogen neer, en de dame liet volgen: "Clarita, denk daar steeds aan: trouw nooit met een man die geen broek aan heeft. Je loopt kans dat zelfs de honden je beleedigen."
"Wel, wel!" zeide de pastoor de zaal binnentredend, gevolgd door Linares en Capitán Tiago. "Ik heb goed nieuws aan u allen te vertellen. Ik heb brieven uit Manila ontvangen, die me bevestigen wat meneer Ibarra me gisteren kwam meedeelen...dus, Don Santiago, 't beletsel is vervallen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek