Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Deze was een achterneef van vaders zijde van den heer Gillenormand, die zonder gezin en ver van den huiselijken haard een garnizoensleven leidde. De luitenant Théodule Gillenormand voldeed aan al de voorwaarden, die vereischt worden om een mooi officier te zijn. Hij had een "dames-taille," droeg een opgestreken knevel en liet zijn sabel kletterend slepen.
Het walgde mijnheer Gillenormand, hem zijn liefdeavonturen te hooren verhalen, welke hij in den omtrek zijner kazerne in de Babelstraat had. En daarbij kwam de luitenant Gillenormand soms in uniform met de driekleurige kokarde. Dit was genoeg om hem ondragelijk te maken. Eindelijk had vader Gillenormand tot zijn dochter gezegd: "Ik heb genoeg van Theodule.
Zelden kwam hij te Parijs, zelfs zoo zelden, dat Marius hem nooit gezien had. Beide neven kenden elkander slechts bij naam. Théodule was, zooals wij gezegd meenen te hebben, de gunsteling van tante Gillenormand, die hem voortrok, omdat zij hem niet zag. Gewoonlijk toch kent men hun, die men niet ziet, allerlei uitmuntende hoedanigheden toe.
Des avonds, na dit gesprek, nam Marius plaats op de diligence, zonder te vermoeden dat hij bewaakt werd. Wat den bewaker betreft, het eerst wat hij deed was te gaan slapen. En wel was 't een vaste gemoedelijke slaap. De Argus ronkte den geheelen nacht. Toen de dag aanbrak riep de conducteur der diligence "Vernon! de reizigers voor Vernon!" De luitenant Théodule ontwaakte.
"Sedert haar dommen streek" beteekende: sedert zij met den kolonel was gehuwd. Overigens, zooals men heeft kunnen gissen, was mejuffrouw Gillenormand in haar pogingen niet geslaagd om haar gunsteling, den officier der lansiers, in Marius' plaats te dringen. Theodule had als plaatsvervanger geen geluk gehad. Gillenormand had hem niet willen aannemen.
Dit, goede lieden, zeg ik u!" "Parbleu!" riep de luitenant, "dat is meesterlijk en waar!" De heer Gillenormand, die juist een gebaar wilde maken, keerde zich om, zag den lansier Theodule strak in de oogen en zeide: "Gij zijt een ezel!"
Toch liet zij zich wie er in staat toe is verklare deze oude verborgenheid der onschuld niet ongaarne door een officier der lanciers omhelzen, die haar achterneef was en Theodule heette. In spijt nochtans van dien begunstigden lancier kwam haar de benaming van "preutsch", welke wij haar gegeven hebben, toch volkomen toe. Juffrouw Gillenormand was een soort van schemeringsziel.
Een achterneef is genoegzaam kleinzoon; bij gebrek aan een advocaat neemt men een lansier. Op zekeren ochtend was de heer Gillenormand juist bezig met het lezen van een blad, de Quotidienne, toen zijn dochter binnentrad en op den vleiendsten toon want het gold haar gunsteling zeide: "Vader, Theodule komt u dezen morgen een bezoek brengen." "Welke Theodule?" "Uw achterneef."
't Was in alle opzichten, en ingeval grootvader eenigszins behoefte had een jeugdig gezicht in huis te hebben het ochtendrood doet de bouwvallen soms genoegelijk aan 't was noodig, een anderen Marius te vinden. Welnu, dacht zij, wij kunnen 't als een drukfout beschouwen en, met verschillende boeken, zeggen: Theodule, lees Marius.
Daar verdween hij achter den hoek van een der zijmuren. "Het rendez-vous is buiten," zei Théodule, "laat ons nu zien, wie 't liefje is." En op de teenen naderde hij den hoek, waarachter Marius zijn moest. Daar gekomen bleef hij verstomd staan. Want met het hoofd in de handen lag Marius daar voorover in het gras bij een graf. Daar had hij zijn bloemen ontbladerd.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek