Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Hij floot zijn hond, den witten Tancred, en greep de gevlochten teugels. Jubelend reed hij weg, door rijkdom en pracht omgeven, hij, die toch al zonder dat straalde van schoonheid en tintelde van geest. Hij reed weg in den voormiddag. Het was Zondag, en hij hoorde psalmgezang uit de kerk te Bro, toen hij er voorbij reed.
Het paard werd ze gewaar, hief het hoofd op, brak de teugels en wilde vluchten, maar daar het omsingeld was en niet weg kon, verdedigde het zich langen tijd met zijn tanden en zijn hoeven; eindelijk door hen ter aarde gelegd, werd het in stukken gescheurd en dit dadelijk de ingewanden uit het lijf gehaald en allen aten er van zonder iets anders over te laten dan het rif en gingen weg.
Reeds naderden zij den tweeden paal en nog was hij in de achterhoede. Om den laatsten draai te maken begon Messala de teugels van de linkse paarden aan te halen, hetgeen natuurlijk hun vaart een weinig verminderde. Hij was vol moed. Aan meer dan één altaar had hij geloften gedaan. Rome zou ook nu zegevieren.
"Is er een genoegen," zeide Mom, terwijl hij afsteeg, "dat bij het geluk mag halen, van u te vergezellen?" Dit zeggende, gaf hij de teugels van zijn paard aan een bediende over, veegde zich met den handschoen het stof van 't aangezicht af en kuste Ulrica beleefdelijk de hand.
De compagnie van den kapitein hield den zoom van het bosch bezet, en beantwoordde liggend het vuur. Met zijn versleten overjas aan en zijne oude muts op, zat de kapitein, zonder een woord te zeggen, op zijn klein, wit paard. Hij had de teugels laten hangen en zijn beenen in den korten stijgbeugel samengetrokken en bleef op dezelfde plaats.
Met de linkerhand houdt de doode cavalerist nog de teugels van zijn paard omklemd, en in de rechterhand blinkt het blanke lemmet van zijn degen. Nu en dan doet het paard, naar voedsel zoekend, eenige stappen voorwaarts, en sleurt zijn ruiter mede.... In een onbeschrijfelijke gemoedsstemming zet het meesterke zijn treurigen tocht voort.
En toen hij zich weder omgekeerd had, boog hij zich voorover en zag scherp den weg langs; hij geeft den molenaar de teugels in de hand, springt van den wagen, maakt het paard van den Franschen jager van achteren van den wagen los; en eer de molenaar nog recht weet, wat hij losgemaakt heeft, is hij met het paard in de groote Kölpiner grenssloot, slaat den hoek om en bindt dat kreatuur aan een' doornstruik, die op den slootrand staat, vast, zoodat de molenaar niets van hem zien kon.
Het zal wel moeilijk rijden zijn in donker, maar ik zal den teugel houden, ik ken den weg." Het meisje besteeg tastend het paard, dat uit zijn rust gestoord trappelde en aan de teugels trok. Zij hoorde den monnik het dier op den hals kloppen en toespreken, en dan met moeite een tweede bestijgen.
"Hardi oûwe! riep Franske ... Hardi!..." 't Dampende dier bleef staan, een oogenblik pal op de trillende strak-geschoorde pooten ... Haastig werden de remschoenen aangedraaid. Langzaam, begon de wagen te dalen, meesleurend 't moede, afgeleefde paard. De voerman rukte aan de teugels, poogde het dier voort te trekken ... 't Schuim viel uit den muil op zijn kleederen.
Ik was zoo dom geweest de leiding over te geven aan een Israëlietisch heer, Herr Franck, uit Constantinopel, die naar Weenen ging om inkoopen te doen voor zijn geschäft, en voor ik het mezelf bewust was, had hij de teugels in handen genomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek