Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Men poogt iemand, als de spin het vliegje, te omwoelen. En als ge dat nu met open woorden deedt, zou hij zich loswringen uit uw rag. Maar nu neemt ge klevend rag, dat hem streelt; dat hij prettig vindt; waar hij gaarne naar luistert. En zie, nu is uw slachtoffer in uw macht. Uw vleitaal bedwelmt hem. En gij bereikt uw doel. Boos is uw opzet, maar de gevleide drinkt het als lieflijke bedoeling in.
Een uur later had elk zijn drinkvat in de hand: en zo eindigde die heuglijke dag, zonder wanorde en zonder twist, er was maar één gevoel in alle harten: het gevoel dat de ziel van een gevangene streelt, wanneer hij weder de zon boven zijn hoofd ziet staan, en dat de wijde wereld alleen zijn kerker wordt. Was niet het schoonste tydperk van haer leven Voor hare ziel een onophoudlyk streven?
De maan glom. Ik zie mannelijke gedaante op het dek klimmen: breede heupen, ronde knieën, breed bekken; vrouw, maar geen man, zei ik bij mij zelven: ik voel als eene roos die ontluikt en mijne kaak streelt: heure lippen, mijn zoon, en ik hoor heur zeggen, begrijpt gij? zij zelve, mij met kussen en tranen bedekkend vloeibaar vuur, dat als balsem nederviel op mijn gelaat zij zelve zeide mij: "Ik weet, dat ik misdoe, maar ik bemin u, mijn man!
Maar hoe lief is die kleine in haar wolkje van wit nachtgoed; hoe koost en streelt ze met hare mollige armpjes de wangen der moeder: zóó iets laat zich niet beschrijven, het is te zeer natuur. Geloof mij, dat ik het verder zou brengen in het schetsen van het jongske, dat niet afgunstig, maar toch benijdend aan hare knie staat, en Dáár legt zij de hand op zijn krullebol.
Waait ons van deze laatsten in den zomer een welriekende balsemgeur toe niet minder streelt ons in het voorjaar de balsemgeur der voor den daauw zich openende berkenknoppen.
Dat smeltvisschen schijnt in de 18e eeuw een waar volksfeest geweest te zijn, zooals blijkt uit Bellamy's schoone beschrijving van deze visscherij. Daar leeft in Zeeland aan het strand Een kleine, ronde visch, Die naar der Zeeuwen kieschen smaak Een lekker voedsel is. Des zomers, als de zuidewind Langs kleene golven speelt, En vriendlijk 't gloeiende gelaat, Des nijvren landmans streelt,
Wanneer eene Sybille der Negers deezen slang bezworen heeft, of hem uit den boom naar beneden doet komen, ziet men doorgaans, dat dit dier zig om den arm, de borst, en den hals van deeze vrouw slingert, als of hy in het hooren van haare stem behagen schepte, en te gelyker tyd vleit en streelt zy hem met de hand.
"Denk u een ouden vogel, die lange jaren in een kooi was opgesloten en ruig geworden is en den glans zijner veeren verloren heeft. En plotseling komt er iemand, die hem streelt en den glans opnieuw te voorschijn roept. Stel u dat voor, signorina!" En dan was er ook die knaap van Napels. Hij haalde zijn mandoline te voorschijn en begon te zingen.
Zij gelijken wel een paar van de wolken, die voorbij de maan zweven, de man, die zonder scherp begrensden vorm in draf daarheen trekt, en zijne schaduw, die naast hem, en even nevelachtig als hij, het lage hakhout even streelt en er langs glijdt.
Maar immer voelde ik: »Je bent toch maar een burgerjongen." Men meene niet, dat ik hier iets vernederends of iets pijnlijks in vond. Precies het tegendeel. Nog altijd voel ik me het meest eigen onder de eenvoudige benedenburen in den kelder. Grootheid trekt me niet en streelt me niet. Maar ik zeg het alleen, om te doen uitkomen, hoe het karakter der jeugd voor goed een stempel in het leven drukt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek