Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
Zou zij geen hulp kunnen inroepen en zoodoende aan dien Squambo ontkomen? De Indiaan sprong ook op en stelde zich naast hare zijde. Hij hield in de eene hand een breed bowie-knife; met de andere had hij het kleine meisje gegrepen, dat Zermah hem met alle kracht maar tevergeefs trachtte te ontrukken. »Een enkele kreet, en ik steek haar dood!" zei hij met gedempte stem.
Onder het schier ondoordringbare weelderige struikgewas van het eilandje werd geen enkel spoor van een menschelijk wezen aangetroffen. Op de oevers duidde niets ter wereld aan, dat iemand daar aan land gekomen was. Squambô werd nergens ontwaard, en was hij in zijn squif gezeten, in de nabijheid van het eilandje ontwaard, dan was hij er zeker niet op ontscheept.
Vijf minuten later gleed het vaartuig onder het sombere gewelf van de boomkruinen, te midden eener duisternis, die nog zwarter was dan de oppervlakte van de rivier. Hoe gewoon Squambo ook was te varen, te midden van dit doolhof van kanalen tot deze lagune behoorende, zoo zou hij er thans evenwel van hebben moeten afzien, zoo donker was het.
Ongetwijfeld zou de moedige en verontwaardigde mestiesche vrouw hem, had zij maar een wapen in haar bezit gehad, op gevaar af van door Squambo en zijne spitsboeven vermoord te worden, als een gevaarlijk wild dier afgemaakt hebben. Maar zij kon niets doen. Zij stond daar roerloos en keek met starend oog de negers aan, die op den oever arbeidden. Nergens ontwaarde zij het gelaat van een vriend.
Het vaartuigje scheen pas aangekomen, maar ook weer gereed te zijn de lagune in of de rivier op te stevenen. Die Indiaan zal het nog wel noodig zijn hem te noemen? was Squambô. Na eenige malen heen en weer gedrenteld te hebben, bleef Texar voor een magnolia-boom stilstaan, greep een der benedentakken, boog dien tot zich en plukte een blad met stengel af.
Zij werd gepraaid met bevel om aan boord te komen. Squambo stiet een vervaarlijken vloek uit. Maar de onmogelijkheid inziende om door de vlucht aan de uitnoodiging, die in bevelenden toon tot hem gericht was, te ontkomen, moest hij gehoorzamen.
En als een gevolg daarvan moest de arme mestische er zich toe bepalen om te trachten te herkennen op welk punt der oevers van de Sint John de sloep zou landen. Zoo verliep onder de gegeven omstandigheden een uur. Squambo had geen enkel woord gesproken. De beide negerslaven pagaaiden krachtig maar stilzwijgend.
Aan Zermah en Dy was de kleine kamer aangewezen, waarin slechts weinige meubels tot hare beschikking gesteld waren, terwijl hun bed slechts uit een paar bossen gras bestond. De andere kamer was door Texar betrokken en door den Indiaan Squambo, die zijn meester nimmer verliet.
In dat oogenblik stootte Texar, die Zermah andermaal aangegrepen had, den dolk in de volle borst. »Het kind!... ontvoer het kind!" riep hij Squambo toe. De Indiaan had het kind gegrepen en vluchtte reeds naar den kant van het meer, toen plotseling een geweerschot weerklonk. Door een kogel in het hart getroffen, welke Gilbert Burbank op hem afgezonden had, stortte hij dood op den grond.
Zou Texar, wanneer hij er toe overging om het eiland te verlaten, zijne gevangenen medevoeren, of zou hij haar onder bewaking van Squambo in de wigwam achterlaten? In het laatste geval ware het verkieselijk, de poging tot ontvluchting tot na het vertrek van den Spanjaard uit te stellen. De kansen van slagen zouden dan voorzeker gunstiger staan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek