spattende

Bijgewerkt: 7 juli 2025

Wie weet of er niet een soort van helschen weerschijn op 't voorhoofd van dien engel zou zijn overgebleven? De van een bliksem spattende vonken zijn ook bliksems. Het noodlot wil soms, dat de onschuld zelve het merkteeken der misdaad verkrijgt, door de sombere wet der lichtweerkaatsing. De zuiverste gedaanten kunnen voor altijd den weerschijn van een vreeselijke nabuurschap behouden.

Victor Hugo - De Ellendigen (Deel 5 van 5)

De oude lui waren gauw gezeten. Met trage bewegingen en onder veel gegichel namen ook, de een na 't ander, de besluitelooze jonge meisjes plaats, de jongens aan hunne zijde. Met sabel en instrument liep 't manvolk rond. Er moest vooral eerst geschonken en gedronken worden. Sommigen lagen er met glazen en flesschen in 't gras, grappen makend en in 't honderd schreeuwend naar ieder die voorbij ging. Al het jong gedoe was lawaaierig en druk, tot uitgelatenheid toe. Geen minnend paar bleef er ernstig. De oudjes genoten de jonge vreugde in hunne stille teruggetrokkenheid. Overal stegen de schelle kreten, de schorre stemmen, de uitbarstingen van gierend gelach. Zoo knetterde de kermisblijheid in spattende vonken uit. Het was een rumoerig gewriemel van al maar feestende menschen door elkaar,

Felix Rutten - Onder den rook der mijn: Eene novelle uit Limburg

Hoe kwam-ie nou.... Maar hij zou maar kijken. Jezus nog toe, wat 'n fijnheid! 'n Goud om gek van te worden..... goud overal op den grond.... christene-zielen wat 'n licht: net of-ie met je neus onder 'n elektrieke lamp stond. 't Dee pijn an je oogen, pijn.... Bloedrooje strepen en schitterende vonken.... al maar spattende sterren van licht.... licht.... licht! Nou kwam daar de sultan.

Herman Heijermans - Schetsen, Eerste bundel

"Knap-knap!" zeiden de spattende vonkjes in den haard en vlogen den schoorsteen in, waarin de wind zoo weemoedig zong en suisde, dat beiden onwillekeurig er een oogenblik naar luisterden. "Tante klaagt toch dat u zoo zelden komt," zeide Renée eindelijk, als slotsom van haren gedachtengang. Hij glimlachte niet zonder verlegenheid. "Ja, zij heeft gelijk: ik kom niet dikwijls."

Johanna van Woude - Een verlaten post