Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
De honden waren waaksch genoeg om bij het minste teeken van onraad de slapers in de Schoone Zwerfster wakker te maken. Intusschen stond Sergius toch nog een paar maal in den nacht op om zich te overtuigen dat er geen verandering in den toestand van het ijs kwam, hetgeen bij eene daling in de temperatuur licht het geval had kunnen zijn en waarover hij zich het meest ongerust maakte.
Maar plotseling kwam met een zwaai de schaduw van een hand die de vingers groot-uit gestrekt houdt, voor de oogen des slapers; het breede goedronde gelaat van den hovenier kwam opdringen uit de diepte van het droomveld, en hij hoorde zijn stem, zeggend met het hooge geluid: «We hebben van avond de kas licht gemaakt." En in eens waren de bloemen verdwenen.
Hij poogde de buitendeur open te maken om versche lucht te scheppen, maar zag er geen kans toe. Heidaar, mijnheer Cascabel! riep hij zoo hard dat al de slapers in de Schoone Zwerfster opschrikten. Sergius, Cascabel en de twee jongens sprongen op. Het eerste wat Jan zeide, was: Maak de deur toch open! Ik stik hier. Ik kan de deur niet open krijgen, antwoordde Kruidnagel. Dan de raampjes.
Hij scheen hier een kogel af te wachten, die hem de moeite van te ontwaken zou besparen. Verscheidene lijken lagen rondom hem; en op 't eerste gezicht kon men hem van deze diepe slapers des doods niet onderscheiden. Het gerucht wekt een dronkaard niet; de stilte wekt hem. Deze zonderlingheid is meermalen opgemerkt.
Op den divan liggen ook nu slapers en mantels, en op de tafels rollen weder de dobbelsteenen. Het meerendeel der aanwezigen doet echter niets. Men wandelt op en neer, men gaapt, men zegt nietsbeteekende aardigheden. Eigenlijk vervelen zij zich.
Zij gaan vlak voor de holte aan de schors hangen, om achtereenvolgens naar binnen te sluipen en in den boom den nacht door te brengen. Als zulk een holte niet voldoende is voor het aantal slapers, hechten de overige zich met den snavel en de klauwen vóór den ingang aan de schors. Het heeft er dan allen schijn van, dat het gewicht van het lichaam geheel door den snavel gedragen wordt.
De grond was reeds met vermoeide slapers bedekt, en de vuile lucht dreef hem bijna terug, maar de zware nachtdauw was kil, zijn leden waren pijnlijk van vermoeienis, en de gescheurde deken over zich heen halende, die al zijn beddegoed uitmaakte, strekte hij zich op het stroo uit en viel in slaap. In zijne droom klonk hem een zachte stem in de ooren.
En toch hielden we veel van haar. Dat zat in haar stem. Ze schreeuwde. Natuurlijk schreeuwde ze. Hoe kon ze anders, buiten staande, de slapers daar binnen met haar stem bereiken. Maar in haar schreeuw zat toch dat ik-en-weet-niet-wat, waarin je teerheid en liefde voelt. De houthakker zuchtte maar alleen. En in zijn zucht zat nijd. Mietje schreeuwde. En in haar schreeuw zat liefde.
Bij de eerste huizen, die alle van elkander afgezonderd, in het groen lagen, moest ik van het paard gaan en het aan den teugel leiden, want alle bewoners hadden hun nachtleger in de open lucht gespreid, zoodat ze met hun hoofden beslist den weg versperden. Mijn gids schudde enkele slapers wakker, en na veel moeite vonden wij het dak-bungalow en ook den houder van den daarbij behoorenden sleutel.
Laat dan anderen gulzig fuiven, Laat de dikke slapers slapen, laat hen in hun rust verroesten, Karig, spaarzaam, zij ons voedsel, hard ons bed en zwaar de arbeid, Pioniers! O Pioniers! Is de nacht voor ons gekomen? Was de weg ons heden moeilijk? Vielen wij soms moedloos neder? Laat ons dan een wijle rusten, voor een uur den strijd vergeten, Pioniers! O Pioniers!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek