United States or Wallis and Futuna ? Vote for the TOP Country of the Week !
Van die familie heb ik dus volstrekt niets meer te vreezen. Mevrouw Toronthal is dood en Sava is in mijne macht. Van dien kant beschouwd, kan ik dus gerust zijn. Van de andere personen, die mijne geheimen kennen of daarin betrokken zijn, is de eene Silas Toronthal, mijn medeplichtige, geheel en al in mijne macht. De andere, Zirone, is ellendig omgekomen bij zijn laatsten tocht op Sicilië.
De brief van mevrouw Toronthal, alsook eene verklaring, die men bijtijds van den bankier had bekomen, waren voldoende om hare identiteit te bevestigen. Daar Sava nog geen achttien jaren oud was, werd haar alles, wat van het vorstelijk domein in Transylvanië, te midden van het Karpathisch gebergte gelegen, overgebleven was, teruggegeven, hetgeen nog een groot vermogen daarstelde.
Niemand zou daar in dat pak een menschelijk wezen vermoed hebben. Juist was hij daarmede klaar, toen de deur vrij luidruchtig open ging, waardoor Sarcany en Namir binnentraden. Eenmaal binnen, sloten zij de deur achter zich toe. Sava had middelerwijl weer plaats op den divan genomen. Zij hield zich zoo bedaard mogelijk en geen van beide nieuwaangekomenen bemerkten iets.
Kaap Matifou zweeg verder; maar eindigde met zich alle gelukwenschen te laten aanleunen, alleen "om zijn kleinen Pescadospunt niet te ontstemmen." Dat duidde op een goedig karakter. Maar ieder was dat van den zachtaardigen reus gewoon. Er werd besloten, dat het huwelijk van Piet Bathory met Sava Sandorf al zeer spoedig, namelijk op den 9den November zoude voltrokken worden.
"Ja... Ja..." kreet de ongelukkige misdadiger. "Ja... ja!... ik zal spreken!" "Welnu dan, haast u! Waar is Sava?" "Sava... Sava..." stamelde Silas Toronthal, die slechts met afgebroken woorden kon antwoorden. "Welnu, Sava?... Waar is zij? Geen omwegen, geen onwaarheden. Ik waarschuw u ten beste." "Sava.. in het huis... van Namir... de verspiedster van... Sarcany... Daar is zij opgesloten."
Maar haar geheele uiterlijk, hare lijdensvolle houding, haar weemoedig gelaat, alles, alles verkondigde, hoezeer zij geleden had! Er was geen oogenblik te verliezen. Dat begreep Pescadospunt terstond. Hier moest gehandeld worden! Inderdaad, de deur was niet op slot gesloten, eene omstandigheid, die het vermoeden rechtvaardigde, dat Namir ongetwijfeld bij Sava zou wederkeeren.
"Lees!" En Pescadospunt reikte een briefje aan het jonge meisje over, dat slechts deze weinige woorden bevatte: "Sava, vertrouw den man, die zijn leven gewaagd heeft, om bij u te komen!.... Ik ben levend!... Ik ben dicht bij u! Vertrouw hem. Vertrouw op God! Piet Bathory."
Dat walgelijke verleden verhief zich in zijne geheele schrikkelijkheid tegen Silas Toronthal. Hij wenschte in den grond te kunnen verzinken, om die beschuldigende oogen te kunnen ontgaan. "Waar is Sava," hernam de dokter, die zijn toorn slechts door zeer veel wilskracht bedwong. Geen antwoord. Silas Toronthal gluurde met gebogen hoofd rond en scheen zich te beraden.
Zijn huwelijk met Sava moest hem een zeer aanzienlijk vermogen verzekeren, en hij kon desnoods op den bijstand van het eedgenootschap rekenen, wiens belangen bij zijn welslagen direct betrokken waren. Die dweepers zouden niet aarzelen, hem bij zijne snoode plannen bij te staan.
Het was toen ongeveer tien uur in den avond. De bewoners van het Stadhuis zaten gezellig bij elkander. De dokter en Piet verlieten op dat sein het salon, waarin zij den avond met mevrouw Bathory en met Sava Sandorf doorgebracht hadden. De dames bleven, door een soort van voorgevoel vervoerd, wel eenigermate ongerust achter.
Woord Van De Dag