Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Hij was besloten om alles te doen, alles in het werk te stellen, om zijn toestand te verbeteren. Hij aarzelde dan ook geen oogenblik, om op de eerste aanmaning, die hem door den dokter zelven gedaan werd, met de grootste openhartigheid te antwoorden. Of hij den Triëster bankier Silas Toronthal al dan niet kende? Daarop antwoordde hij ontkennend. Sarcany dan?
Dat moest snel beraamd worden, want binnen weinige weken zou de dochter van graaf Sandorf haar achttiende jaar bereikt hebben, het tijdstip, waarop zij als erfgename zoude moeten optreden, op gevaar af anders hare rechten te zullen verliezen. Sarcany wist dat, en deze omstandigheid moest hem het uiterste doen beproeven, om Sava's toestemming tot dit gehate huwelijk te verwerven.
"Neen!... Ik keer niet naar het hôtel terug," kreet Silas Toronthal, met onaangenaam klinkende stem. "Kom, het moet!... Laat u door mij raden.... Laat u door mij geleiden.... Er is nog herstel mogelijk." "Neen, zeg ik u.... Wij zijn tot den bedelstaf gebracht.... En dat alles is uwe, uwe schuld, Sarcany!"
Het was dus in het Regentschap Tripoli, in zijn geboorteland, waar hij eene volkomene veiligheid moest vinden, dat Sarcany eene toevlucht gezocht had! Het was naar die landstreek dat de karavaan zich begaf, waarbij Sarcany zich vijf weken geleden aangesloten had. "Naar Tripoli!" zei de dokter. "En zonder een dag, zonder een uur, zonder eene minuut te verliezen!"
"Ik wil.... Hoort gij, Sarcany.... Ik wil.... Ik ben uwe tegenwoordigheid moede. U heb ik alles te danken." "Gij zult mij volgen, Silas Toronthal. Morgen zullen wij Monte Carlo verlaten!... Er blijft ons geld genoeg over om Tetuan te bereiken, en daar zullen wij onze taak voleindigen. Gij weet wel, dat wij daar niet zonder middelen zullen zijn."
Die kuiperijen waren uitgedacht door Sarcany, maar door Namir zijne medeplichtige uitgevoerd. Sarcany was niet onkundig, dat Sava, wanneer zij achttien jaren oud zoude zijn, in het bezit zoude komen van een zeer groot vermogen; en hij rekende er op, dat, wanneer zij zijne echtgenoote geworden zoude zijn, hij haar wel als de erfgename der familie Sandorf zou weten te doen erkennen.
"Ik wil geen invloed op u uitoefenen!" hernam Sarcany met zachte stem en teemend. "Dat hoeft ook niet," antwoordde Silas Toronthal kort af, maar met hartstochtelijke stem. "Gij moet niet mijne ingeving, maar de uwe volgen. Gij zijt het gelukskind, niet ik." "Juist." "Die ingeving kan u niet misleiden. Wees daarvan ten volle overtuigd. Die zal u op geen dwaalspoor brengen." "Dat denk ik ook."
Die bewilliging zal ik, zoolang een ademtocht mij bezielt, weigeren." Sarcany glimlachte smadelijk. Hij meende zeker te zijn, haar te kunnen dwingen. "O, wees verzekerd, ik zal er de kracht toe hebben!" "Welnu, die kracht zal ik u ontnemen! Daar is reeds voor gezorgd, daar kunt gij op rekenen." Thans was het aan Sava, om een gebaar te maken. Zij was zich van hare kracht bewust.
Dokter Antekirrt en Piet Bathory begaven zich dan ook, na aan wal gegaan te zijn, naar het Post Office in de Mainstreet, waar zij post-restant brieven hoopten te vinden. Die hoop werd verwezenlijkt. Een door een der agenten op Sicilië aan den dokter gerichte brief meldde hem, dat Sarcany, sedert het vertrek der Ferrato, noch te Catania, noch te Syracuse, noch te Messina, zich had laten zien.
Misschien ook zoude de oude Jodin, dier ter bewaking van het huis achtergelaten was, hen uiterst nuttige inlichtingen voor hunne verdere nasporingen kunnen geven of verkoopen. Luigi Ferrato geleidde hen dadelijk derwaarts. Het was niet ver. Binnen een half uur waren zij er. Dokter Antekirrt, die het Arabisch sprak alsof hij in Arabia Petrea geboren was, gaf zich uit voor een vriend van Sarcany.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek