United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het waren lange mannen, met sombere gelaatstrekken, waarop hij nog nooit de opflitsing van een lach gezien had; hun oogen echter schoten vonken, telkens wanneer de stok zwiepend op hun schouders neerkwam, of wanneer een voorbijganger hun een half afgebrand en afgezogen eindje sigaar toewierp; de dichtst bij zijnde greep het en verborg het in zijn salákot, de overigen keken met een zonderlinge blik naar de andere voorbijgangers.
't Was een man wiens hoofd gedekt was met een groote salakot van palmbladeren, en die een armzalige plunje aan had. Dit bestond uit een in flarden hangende lange jas, en een wijde broek zooals van de Chineezen, die op verscheidene plaatsen gescheurd was. Zijn voeten staken in ellendige sandalen.
't Was Elias die ook de plechtigheid was komen bijwonen: door zijn salakot en zijn overige kleedij was hij schier onherkenbaar. Hij had zich 't beste plaatsje weten te verschaffen bijna vlak naast de draaispil, aan de rand van de uitgraving. Tegelijk met de muziek kwamen de alcalde, de leden van 't gemeentebestuur, de monniken behalve Padre Dámaso, en de Spaansche beambten.
"Wanneer een inlander op straat een pastoor tegenkomt, moet hij 't hoofd buigen en zijn hals aan den 'among' bieden om er op te steunen. Als de pastoor en de inlander beiden te paard zijn, moet de inlander stilhouden, zijn salakot of hoed eerbiedig afnemen.
"Ik kijk of ik hem ook herkennen kan, meneer," stamelde hij, zich half 't hoofd ontblootend, dat wil zeggen de salakot meer naar beneden halend. "Heb je niet gehoord dat het een zekeren Lucas is? Slaap je?" Allen schoten in een lach. De boer bracht verlegen eenige woorden uit, en ging met gebogen hoofd langzaam heen. "Hei, waar ga je naar toe?" riep de oude man hem toe.
Graven maar, graven maar!" En hij wendde zich om en ging naar den uitgang. De doodgraver was intusschen met zijn arbeid gereed gekomen. Twee heuveltjes versche roodachtige aarde verhieven zich aan de kanten der groeve. Hij haalde wat sirih uit zijn salákot, en begon die te kauwen. Onderwijl keek hij met wezenlooze blik naar al wat om hem heen gebeurde. Voorteekenen van storm.
Hij sprak van de oude tijden, toen iedere Filippijner, wanneer hij een geestelijke tegenkwam, zijn hoofddeksel afnam, met de eene knie nederknielde en hem de hand kuste. "Maar tegenwoordig," voegde hij eraan toe, "tegenwoordig neemt ge alleen de salakot af die ge schuin op het hoofd zet, om 't gekamde haar niet in de war te maken!
Zijn gelaat bleef, dank zij de salakot geheel en al in 't duister, doch uit die duisternis braken van tot tijd twee lichtglanzen die dadelijk weer uitdoofden. Hij was lang van gestalte en naar zijn beweging te oordeelen moest hij jong wezen. Hij zette een mand op den grond neer, en verwijderde zich daarna onder het uitspreken van vreemdsoortige onverstaanbare klanken.
Ibarra keek hem angstig aan. "Jawel!" ging hij voort, "ik herinner me, dat er een steen naast was. Het graf was wat kort. De doodgraver was ziek en een helper van hem moest het toen doen.... Maar we zullen hem zelf 's vragen, wat er met het kruis gedaan is." Hij wendde zich tot den doodgraver die hen nieuwsgierig gadesloeg, en daarna groette door zijn "salákot" aftenemen.
Ondertusschen bekeek een landman met een groote salakot op en een groote pleister aan zijn hals het lijk en het touw. Het gelaat was niet lijkkleuriger dan de rest van 't lichaam; boven de plek waar 't touw gebonden was, zag men twee schrammen en twee blauwe striempjes; de schrijning van 't koord was wit en vertoonde geen bloed.
Woord Van De Dag