Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 oktober 2025
't Was een heldere, stille, frissche avond, zooals gewoonlijk de Decemberavonden zijn in den Kaukasus; de zon was links achter de steile uitloopers van het gebergte weggezonken, en wierp haar rozige stralen op de tenthutten, die over den berg verstrooid lagen, op de heen en weer loopende troepjes soldaten, en op onze beide kanonnen, die, plomp, als met uitgerekte halzen, onbeweeglijk, twee schreden voor ons op een aarden batterij stonden.
Zij verwonderde zich wel hoe vreemd het was, dat het verlangen van kort geleden haar verlaten had, nadat zij beter was geworden; hoe vreemd, dat zij niet meer begeerde naar hem toe te gaan, maar liever hier in de veilige zorg van Tamalone op hem wachtte; zij mijmerde vaak daarover in stil gemoed, starend naar de rozige lucht en de weêrkaatsing in de rivier, tot het geroep van vroege schippers of de uitbundigheid van den vogel aan den muur haar gedachten weêr stoorden.
In die murmelende beekjes plassen en dartelen de eenden met haar jongen, zoo pas aan het broedende nest ontsnapt; in dien kristallen spiegel weerspiegelt zich het rimpelig gelaat van het oude grootje, nevens het rozige kopje van haar kleinkind, dat het eene handje uitstrekt om de vlugge vischjes te vangen en met het andere zich vastklemt aan grootmoeders boezelaar.
Terwijl was er van achter de aarde een rozige bergketen gegroeid, die zich oprichtte langsheen den zuider horizon. Het waren roze rotsbergen, van boven tintelend wit als versche sneeuw en klaar afgeteekend op het heldere lievevrouwenblauw der lucht. Verre dorpstorekens staken er op af.
't Was een vage stemming van adoratie; zij omhulden mij als in rozige morgennevels. Een zelfde stemming kreeg je buiten, als je niets dan groen en lucht zag en een enkele boerenwoning. Het alledaagsche ging weg en je was in een andere sfeer. Geheel in strijd met deze vage stemming scheen onze liefhebberij om bij 't uitgaan der school de meisjes na te rennen.
Ik zit ten minste heelemaal in de zon! meende Lili, zich in de rozige schaduw van haar en-tout-cas verbergend, en zij keek verontwaardigd naar Paul, die, het hoogst en in veel schaduw zoo lang als hij was, neêrlag, het hoofd zalig in een uitgespreiden zakdoek verbergend. Chut Lili, niet spreken slapen! fluisterde hij, met gesloten oogen. Ja, je bent amuzant, slaap maar toe! Maar ik brand hier!
Die kale rotsen, die naakte vale bergen, nemen, juist omdat zij zelven zoo kaal en zonder kleur zijn, afwisselend al die onuitsprekelijk prachtige, oneindig geschakeerde tonen en tinten aan, die de oostersche hemel over hen uitgiet: de rozige glimlach van den dageraad, de vlammende gloed van den middag, de purperen avondglansen, het doorschijnende zachte blauw van den nacht: al deze rijke, warme, fijne kleuren en tinten weerspiegelen zich in het landschap, waaraan zij eene bekoorlijkheid, eene majesteit, eene harmonie en een relief geven, waarvan men, zonder het gezien te hebben, zich geen denkbeeld vormen kan.
De gelaatstrekken zijn dikwijls innemend, maar de hoofden zwak, de hersens onbevattelijk, het denken gaat niet diep. Men ontmoet in grooten getale mooie grijsaards, met rozige wangen; witgebaarde mannen, die nog jong lijken, en niet juist eerbiedwaardig zijn.
Behagelijk strekte zij zich tusschen de koele lakens uit, glimlachend tegen de rozige vizioenen harer fantazie, de armen boven heur hoofd gebogen, dat in het verwarde lichtblond heurer haren lag. Ook Marie vlijde zich ter ruste, en het was een oogenblik stil in het donkere vertrek, toen er zachtjes aan de deur geklopt werd, die dadelijk openging.... De meisjes schrikten even.... Cht! Stil!
Ik spreidde over toppen En berstende knoppen Den blos van mijn bloed, Door alle rosse Bloeiende bosschen Schemert mijn gloed. Van nauwlijks ontbloote, Ontluikende loten Vlocht ik mijn stoet, Mijn rozige teugels Werden tot vleugels Voor hun vluggen voet. Van liefde levende, U liefde gevende, Breng ik den groet Dier nauw ontwakenden Uw beider blakende Min te gemoet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek