Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Ze hadden zich intusschen ontkleed, en stapten in bed. Na een oogenblik vroeg Felix: "Waarin ligt nu de beteekenis van Paul's laatste woorden? Je hebt me vreeselijk nieuwsgierig gemaakt." Maar Rob antwoordde niet. Hij was, door vermoeienis overmand, in een vasten slaap gevallen. "Verwonderlijk," dacht Felix, terwijl hij ook langzamerhand zijn bewustzijn voelde wegvloeien.
"Dan ga ik in een rechtopstaande doodkist staan, en verander voor uw oogen in een geraamte. Griezelig, hè? Maar toch is 't heel eenvoudig. 't Was indertijd in de Warmoesstraat in Amsterdam te zien." "Ja!" riep Rob, in wien nu al de belangstelling en de nieuwsgierigheid van den schooljongen loskwam. "Dat herinner ik me heel goed. Maar ik begreep er toen niets van. Hoe doen ze dat?"
Zij hebben elkaar herkend! De avond viel, toen Felix met Rob en Paul hun weg zochten naar de grens van Czernovië. Van Slavowitz waren ze in een troïka, een met drie paarden bespannen voertuig, tot aan het Roode Woud gereden, volgens voorafgegane overeenkomst langs een anderen weg dan Bora en zijn getuigen.
Daarna haakte hij de lijn los, legde Rob op een klein platform, dat onder aan een bol was bevestigd die op een luchtballon leek, nam zelf plaats op een soort stuurstoel, die zich aan het uiteinde van het platform bevond, en draaide snel een houten kruk eenige malen om.
"Maar ik dacht," zei Rob, "dat je het koffertje zonder de diamanten te leen kreeg!" "Natuurlijk, beste jongen!" lachte Li, "maar ik had ook geen oogenblik gedacht dat ik de diamanten er bij zou krijgen!" "Maar hoe wil je dan..." begon Rob. "Geduld maar! Je zult 't wel zien, hoe 't nu verder gaat. Nu komt onze geleerde La in actie." "Electriciteit overwint alles!" antwoordde deze raadselachtig.
Rob had op De Vogel geleerd zich wijsgeerig in zijn lot te schikken, en hij deed dat ook nu. Wel had hij weinig gedroomd dat hij nog eenmaal in Turksche gevangenschap zou komen, maar de behandeling was naar omstandigheden niet onvriendelijk, het brood en de koffie smaakten goed, en Rob was zoo moe, dat hij weldra in gerusten slaap viel. Li kon zich minder gemakkelijk schikken.
Rob was zeer ontdaan over het gebeurde, niet omdat de Hertog hem vrees inboezemde, maar omdat hij het vreeselijk vond dat zijn vriend nu gedwongen was te vechten, en dat hij, Rob, daartoe eigenlijk de aanleiding was geweest. "Had ik me maar zoo boos niet gemaakt," zei Rob, "maar ik wist niet dat die Hertog zoo opvliegend zou zijn." "Maak je geen verwijten, kerel," zei Van Stralen.
Overigens zijn al deze kanonnen, evenzeer als onze pistolen, snelvuurwapenen." "Maar als er nu toch eens iemand aan boord weet te komen, wat dan?" vroeg Rob. "Dat gebeurt uiterst zelden," zei La. Maar als laatste middel kunnen we de geheele verschansing met electriciteit laden, zoodat ieder die ze aanraakt, teruggeslingerd wordt.
Nu begreep Rob, van welke toevallige omstandigheden Li gebruik wilde maken om zich toegang te verschaffen tot de onmiddellijke omgeving van den Koning. Het plan leek hem gewaagd, maar hij twijfelde niet of Li zou het met zijn gewone zekerheid en behendigheid tot een goede uitvoering brengen.
"Maar hoe moet die duel-kwestie nu afloopen?" vroeg Rob. "Nu een van ons beiden zal een houw krijgen, waarschijnlijk de Hertog. Dooden zal ik hem niet, ten eerste uit beginsel, ten tweede omdat 't niet politiek zou zijn. Ik vind 't al erg genoeg, dat we onze goede, verdraagzame Vogelgewoonten hier op deze bloeddorstige aarde moeten afleggen." Op dit oogenblik kwam Paul terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek