Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 oktober 2025
"Prachtig!" zeide Marcel, die dit zag, "hij heeft zijn anker uitgeworpen." "Phémie, hardvochtige Phémie!" zuchtte Schaunard; "wat heb je me aangedaan!"
Wij hebben er een goed recept voor," voegde zij er vroolijk aan toe, terwijl ze Marcel een kus gaf. Phémie had iets, dat haar hinderde. "Ik houd wel van het groen en de kleine vogels," zeide zij; "maar buiten kom je niemand tegen, zoodat niemand mijn mooien hoed en japon zal zien. Kunnen we niet op den boulevard gaan picnicken?"
Mimi, Musette en Phémie hebben een niet geringen invloed op mijn vrienden, en wanneer u het zoo weet aan te leggen, dat zij onder den druk van hun maîtressen komen, dan zult gij veel makkelijker bereiken, wat gij van Marcel, Schaunard en Rodolphe gedaan wilt krijgen." "Ik zal er mijn best voor doen."
Wat ten gevolge heeft, dat genoemd buffet ieder oogenblik overstroomd wordt door slechts oppervlakkig gekleede personen, die komen vragen "waar ze wezen motten." Bovendien geeft mijnheer Schaunard er rendez-vous aan een dame, die zich Phémie Klad noemt en nooit een hoed op heeft.
"Mijnheer," voegden Colline en Rodolphe gezamenlijk eraan toe: "wees zoo goed onzen vriend te excuseeren; hij is zoo dronken als een ladder." Plotseling schoot een lichtstraal door het benevelde brein van Schaunard; hij had op zijn deur deze met krijt geschreven woorden gelezen: "Ik ben driemaal hier geweest, om mijn Nieuwjaarsgeschenken te halen. Phémie."
Schaunard, die inmiddels den beroemden jachthoorn gekocht had, liep voorop en blies de ouverture van "De Karavaan." Musette en Phémie, door Mimi, die in den entresol woonde, geroepen, vlogen op het bericht, dat er hoeden en japonnen voor haar gebracht werden, als een lawine de trap af.
Bovendien spraken zij af, dat degene, die het eerst zijn geld krijgen zou, wachten moest tot bij de andere dezelfde blijde gebeurtenis plaats gehad zou hebben, om op die manier de inkoopen gemeenschappelijk te doen en de dames Mimi, Musette en Phémie gelijktijdig het genoegen te laten smaken zich "in een nieuwe huid te steken", zooals Schaunard het noemde.
In het kort, Colline slaagde er tenslotte in den café-man te vangen in het net van zijn arglistige welsprekendheid, waarna de vrede hersteld werd op voorwaarde, dat de vier vrienden niet meer hun koffie zelf zouden zetten, dat het café een gratis-exemplaar van den Castor zou ontvangen, dat Phémie Klad een hoed zou opzetten, dat het tric-tracspel alle Zondagen van twaalf tot twee uur overgelaten zou worden aan het gezelschap Bosquet, en vooral, dat er geen nieuwe crediet zou gegeven worden.
Sinds Phémie weg is, ben ik melancholiek; nu heb ik tenminste gezelschap." "Heeren," riep Colline uit; "kijkt als het je blieft eens, de wind is naar het Zuiden gedraaid: we zullen dejeuneeren." "Dat geloof ik graag," zeide Marcel, terwijl hij een goudstuk van de tafel nam; "hier heb je er een, dat we eens lekker zullen laten braden, en met veel jus ook."
Dan weer, en dat gebeurde het meest, maakte Schaunard met het einde van zijn wandelstok eenige aanmerkingen op de melancholieke Phémie. Marcel en Musette echter hielden hun beraadslagingen met gesloten deuren; zij waren tenminste zoo voorzichtig de deuren en ramen dicht te doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek