Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 november 2025
Terwijl Kaap Matifou, in afwachting dat de avond viel, in den omtrek van Monte Carlo rondwandelde, zag Pescadospunt, die zorgvuldig de wacht hield en niets liet ontglippen, de beide vennooten tegen een uur in den namiddag naar buiten treden.
Aanvankelijk stoof Pescadospunt eenige passen achteruit; want hij had de stem van Sarcany herkend. Dwaling was onmogelijk; want die stem had hij te Ragusa meermalen gehoord. Hij trad weer naderbij; maar hoewel hij zijn oor tegen het paneel der deur hield, kon hij toch onmogelijk verstaan, wat in die kamer gesproken werd. Er kwam een oogenblik, dat een ander en een harder geluid vernomen werd.
Er werd dan ook besloten, dat voorshands het huis van Namir ten nauwkeurigste zoude gadegeslagen worden, evenwel zoo, dat geen achterdocht opgewekt zoude worden. Pescadospunt zou iederen ochtend bij het krieken van den dag met Luigi Ferrato op kondschap uitgaan. Deze laatste had gedurende zijn verblijf op het zoo cosmopolitische eiland Malta eenigermate de Arabische taal geleerd.
Terwijl hij de wenteltrap afdaalde, liet Pescadospunt zich meer omlaag glijden, dan dat hij steun op de treden zocht, die door de drukking zijner voeten konden kraken. Zoo iets moest in de eerste plaats vermeden worden. Beneden vond hij andermaal eene deur; maar hij had slechts noodig, om tegen haar te duwen, om die op hare hengsels te zien draaien. Dat ging gemakkelijk genoeg.
Dit maakte hem te meer ongerust, daar hij steeds niet wist in handen van welk machtig persoon hij zich sedert zijne gevangenneming bevond. Silas Toronthal, die steeds door Kaap Matifou vastgehouden werd, trad, voorafgegaan door Luigi Ferrato, de zaal binnen. Wel zag hij terstond Pescadospunt, echter niet mevrouw Bathory noch haren zoon, die zich beiden ter zijde hielden.
"En daar!" riep de reus, terwijl hij met de eene hand zijn wapen in eene borst stiet, en met de andere een schedel kloofde. Hij miste nooit! De heuvel gesneuvelden hoopte zich rondom hem op. "Flink zoo, dierbare Kaap!" riep Pescadospunt, die zich ook repte. "Stoot toe! Sla toe!" "Wat willen ze?" schreeuwde Kaap Matifou woedend. "Laat ze maar opkomen!"
"Kom," zeide hij integendeel met eenigszins gejaagde en kort afgebroken stem. "Is het oogenblik gekomen?" vroeg Kaap Matifou, die dadelijk opstond en mede wilde gaan. "Welk oogenblik?" "Hou je me voor den gek?" vroeg de reus gemelijk. "Pescadospunt zou mij niet begrijpen?" "Neen, waarachtig niet. Ik begrijp je niet. Welk oogenblik?" vroeg de kleine man ongeduldig.
Toen dan ook Kaap Matifou zich door zijn geluk overstelpt gevoelde, meende hij te moeten zeggen: "Verdienen wij waarlijk, zoo gelukkig te zijn? Zeg, Pescadospunt verdienen wij dat inderdaad?" "Neen, dierbare Kaap, neen!" antwoordde de trouwe makker van den reus. "Maar wat er aan te doen?... Wij zijn verplicht ons te onderwerpen en het noodlot te aanvaarden, wat ons beschoren is!"
Kaap Matifou had een leelijk gezicht getrokken; maar als het moest zijn, dan was hij besloten om slangen te eten, evenals een eenvoudige Aïssasoua. Hij pruttelde evenwel nog iets tegen. "Moeten wij dat voor ons pleizier doen?" vroeg hij na een poos bedenkens. "Voor ons pleizier neen," antwoordde Pescadospunt met een guitigen glimlach op de lippen. "Maar waartoe dan die gekheid?"
De voltrekking der plechtigheid werd nu op den 9den December bepaald. Niets zou daarin meer verandering brengen. Of die beide jongelieden ook gelukkig waren! Maar zij niet alleen. De geheele bevolking deelde in hun geluk. Pescadospunt was dan ook volijverig in de weer, om de voorbereidende maatregelen voor de publieke vermakelijkheden te treffen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek