Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 november 2025
Een pad inslaande, trad ik een majestueus woud binnen, waar zich op eene hoogte van 5 of 600 voet een dier prachtige panorama's ontrolde, die in den geheelen omtrek van Rio zoo algemeen zijn.
Die met zijn waterpas bepaalt de groote zee, En heeft gecompasseerd den boord van ieder reê, Die 's hemels vouten schoon te zamen heeft gewrongen, En 't aardsche centrum zwaar houdt allezins gedrongen, Heeft lang den weg bereid, heeft lang het pad gebaand Voor 't volk van zijn Verbond, die stoutlijk en verwaand Gij aan uw opzet boeit, en durft nog 't hoofd opsteken Als of het aan de macht des Hemels zoû gebreken, Te bliksemen den trots van uw hardnekkigheid, Daar u de vinger van Gods hooge Majesteit Zoo streng heeft aangetast! eylacen! wordt eens wijzer, En nog de wraak verstompt van zijn rechtvaardig ijzer , Waar mede hy u dreigt.
"Bij den hemel, Watson, ik geloof, dat ik het gevonden heb," riep hij. "Ja, ja, zoo moet het zijn. Watson, herinner je je vandaag sporen van koeien te hebben gezien?" "Ja, verscheidene." "Waar?" "Wel, overal. Zij waren in het moeras en ook op het pad evenals op de plek, waar de arme Heidegger den dood vond." "Juist. Welnu, Watson, hoeveel koeien heb je op de heide gezien?"
Hier was geen zijsprongetje, geen afdwalen van het smalle pad geoorloofd; nooit mocht er stilgestaan worden, om 't land te overzien, om bewust te worden, waar men eigenlijk ging.... deze werkster zou ondanks al haar zwoegen nooit de hoogere wetenschap begrijpen, niet verder komen dan feitenkennis, jaartallen- en handschriften-kennis; nooit de philosophie, de kern van alles vatten.
Het pad, door naakte voeten in gras en kruid gesleten, liep door het opene eerst, door struikgewas en boomopslag, dan door een hoog en donker djati-woud, dat den grond bestrooide met zijn reusachtige bladeren, bultig-bol als gedreven bronzen kommen.
Zonder gids begaf ik mij op weg, ging langzaam langs het gemakkelijkste pad omhoog, doch week op ongeveer twee derde van de hoogte naar links af van den hoofdweg, die naar het signaalstation leidt, en begaf mij naar den hoogsten, noordelijken top van de rots.
Hij stapte mitsdien over in onze sloep, en bracht ons naar een klein eilandje in de nabijheid. Het graf bevond zich nabij eene oude, onbewoonde hut, waarachter men tusschen de struiken het spoor van een pad zag. Op een hoogte van omstreeks zes el zag men een soort van kuil, omstreeks twee el lang en breed en twintig duim diep.
Waar de rotstrap te smal en ongemakkelijk is, wordt het klimmen door houten trappen verlicht; de weg is zoo steil, dat men op handen en voeten moet klimmen, waarbij men zich moet vastgrijpen aan de weinige lianen en alleenstaande boompjes. Op het laatste, minder steile gedeelte wordt het pad opnieuw geheel tot moeras, steenen en wortels.
Dit zij hierom de bede, tot u allen gerigt de bede, waarmede ik mij dringend, maar ook vol vertrouwen, wende tot de leermeesters mijner academiejaren, die ook later nimmer ophielden, mij voor te lichten op het pad der wetenschap.
Er was langs de verschillende hellingen maar één bergpad, en dat had ik te volgen. Aanvankelijk teekende dat pad zich duidelijk, maar spoedig begon het in 't gras te verloopen, en het regende zoo hard, dat elk spoor van een pad een beekje werd, en dus geen weg meer te onderkennen was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek