Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
"Maar, natuurlijk," ging zij voort, "kan zij niet aan mijnheer Bingham gedacht hebben, want die is een getrouwd man." "Getrouwd?" zeide Owen; "ja, maar hij is toch een man, en een heel knap man ook." "Ja, een knap man mag hij wel genoemd worden," hernam Elisabeth; "maar, zooals Beatrice onlangs zeide, het meest boeit hij, door zijn gesprekken en zijn verstand.
Laat haar nu rusten terwijl zij kan, in afwachting van wat er zal komen. Met een zucht over alles, dat was, en alles wat had kunnen zijn, legde Beatrice zich te bed, en sliep weldra zoo rustig als een kind. Hoofdstuk XXVII. Het Lagerhuis. De volgende dag was Zondag. Beatrice ging niet naar de kerk. Eén reden daarvoor was dat zij bevreesd was er Owen Davies te ontmoeten.
"Ik weet welke partij het was," zeide Glendon. "Owen en Murgweather. En die eindigde met de negentiende ronde, Sam. En zij zegt, dat zij die ronde den dag tevoren heeft hooren noemen. Hoe verklaar je dat, Sam? "Hoe verklaar je 't als een man een gelukkig lot uit de loterij trekt?" luidde de wedervraag van den manager, terwijl hij zijn brein scherpte om een antwoord te vinden.
Voor dezulken zijn zij zeer toegevend. Hoofdstuk XIII. Geoffrey houdt een sermoen. Intusschen liep Beatrice in een alles behalve geruste gemoedsstemming huiswaarts. Haar hart was bezwaard. Zij had Owen Davies, wel is waar, voor 't oogenblik afgescheept, maar zij wist wel dat hij de man niet was om het er bij te laten. Het speet haar bijna, dat zij hem niet dadelijk voor goed had afgewezen.
Owen Davies, in zijn eigen hartstocht verloren gegaan; Geoffrey, met voorspoed naar de wereld bekroond, en met altijddurende droefheid bezocht; Honoria, ellendig omgekomen op het oogenblik van bevredigde eerzucht; Elisabeth, haar doel bereikende om het in het graf te verliezen; Beatrice, zichzelve uit liefde en verblindheid opofferende, en daardoor haar vreugde van zich werpende.
Eenige minuten verliepen, en nu kwam Beatrice om den vooruitstekenden hoek van het Amphitheater te voorschijn, en liep langzaam naar de plek waar Owen Davies zat. Hij stond op en stak de hand uit om haar te begroeten, maar zij nam die niet aan; zij boog slechts en nam ook op den grooten platten steen plaats, maar wel drie of vier voet van Owen Davies af.
Richard Owen te Londen in bewaring; hij vertrok naar Australië, maakte er deel uit van de expeditie van Wills en Burke, en vond er met dezen in 1861 den dood. Het berustte tot 1865 onder Owen; toen het bericht van Becker's dood in Engeland aankwam, gaf hij het aan den broeder des schilders, Dr. Becker, terug.
De boer was een pachter van Owen Davies, en toen hij haar, met kiesche toespeling op haar talent van afpersen, een "bloedzuiger" had genoemd en meer dergelijke liefelijke uitdrukkingen gebezigd had, dacht zij misschien niet onnatuurlijk, dat als zeker iets wat toch niet bepaald tot de onmogelijkheden behoorde mocht gebeuren, zij het dien pachter wel zou inpeperen.
Schandaal wat gaf hij om schandaal? Als hij zijn zin had, zou er juist schandaal zijn, want hij zou dien Owen Davies verslaan, dat ondier, dat zich niet ontzien had een vrouw angst aan te jagen om het bevredigen van zijn wellust te bevorderen ja, hij zou hem naar het vasteland sleepen en hem daar dooden. Wraak was het eenige, wat hem overbleef!
Als zij die zuster maar in een slechten naam kon brengen en bewijzen dat zij zich aan misplaatste, ongewettigde liefde schuldig had gemaakt in de oogen der wereld de zwaarste misdaad eener vrouw zou Owen wel niet meer van haar willen weten. Zij vergiste zich.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek