Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Ootmoedig in zijn grootheid en goed van inborst was de jonge Vorst; medelijden voor deze nieuwe onderdanen blonk op zijn gelaat, en de ogen der Burgers vonden steeds een minzame glimlach op zijn aanzicht. De goede hoedanigheden en de deugden zijns vaders had hij, zonder de hatelijke inborst zijner moeder te hebben.
Doch zijn uw wegen ook Wild, woest en woedig, Ergens in 't ongezien Wordt ge vroom en vroedig. Splijt u een sterker wil, Siddert uw albedil, Staat gij gebogen stil, Eindloos ootmoedig.
Zwijgend en ootmoedig buigt hij zich voor haar ongenade, die hem geen woord van verklaring zelfs gunt en lang zwerft hij wanhopend rond totdat hij na nieuwe daden en gebroken in zijn ootmoed eindelik toch in genade aangenomen wordt.
Zij zeilden met den wind voor snel tot in den mond van de rivier Magra . Daar zijn zij aan land gegaan in hun kasteel, waar Madame Beritola bij de echtgenoote van Messire Currado bleef wonen in weduw-kleeren als een van haar juffrouwen eerbaar, ootmoedig en gehoorzaam. Zij behield altijd groote liefde voor haar geitjes, die zij daar deed opvoeden.
"Neen! ik zou mij oprichten, want ik zou met een ootmoedig hart het 'onze Vader' bidden, en in praktijk brengen." "Hoe meent gij dat?" Zij zette groote verwonderde oogen op. "Ik zou geene vrijheid vinden het: 'Vergeef ons onze schulden' uit te spreken.
Den 23sten, zond ik twee zieke Officiers, ORLEIGH en FRANSSEN, gelyk mede alle de soldaaten, die vervoerbaar waren, naar het hospitaal te Maagdenberg; te gelyker tyd vernieuwde ik myn ootmoedig verzoek, om van zulk een elendigen post, die bovendien van geen nut ter weereld was, verlost te worden, en ik verzogt, maar te vergëefs, om één van hun te zyn, die tegen de muitelingen optrokken.
Gebruik nu in zinnen: dankbaar, erkentelijk, verplicht. Deemoedig nederig ootmoedig. Deze woorden duiden aan, dat iemand blijkens zijn daden geen hoogen dunk van zich zelven heeft. ~Nederig~ zegt omtrent de beweegredenen niets; het drukt evenwel zeer sterk uit, dat de bescheidenheid uit uiterlijke blijken spreekt, zoodat alle pracht en trotschheid verre blijft. Hij is ~nederig~ gekleed.
Donna Elisa gaf zich nu gewonnen. "Ja, ja, Gaetano," zei zij, "maar het doet mij zoo'n verdriet. Ik kan niet verdragen dat je van mij weggaat." "Neen, maar ik ga ook niet weg," zei Gaetano. Hij was zoo vroolijk, dat hij lust gevoelde te lachen. "Ik zal niet weggaan." "Zal ik met den pastoor spreken, dat je op een seminarium kunt komen?" vroeg donna Elisa ootmoedig.
Klein, groot, ja wie 't mag zijn, jong' jeugd of grijze haren, Zijt welkom in 't gemeen; weest gegroet hier present, Die om vergad'ren hier, u zoo ootmoedig kent, In liefd' sticht'lijk verheugd, bij een met rein manieren. Dus zeg ik nog: vliedt fluks van hier, gij nijdig tieren!
Acht dagen na dit gesprek kwam de mollah te Resht, en begaf zich aanstonds naar het paleis. "Ik wensch den gouverneur te spreken, zeide hij op hoogen toon tot de dienaars. De gouverneur ontvangt geen lieden van uw slag." Maar de mollah begon zoo bitterlijk te schreien en smeekte zoo ootmoedig, dat hij eindelijk eene audiëntie verkreeg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek