Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 oktober 2025
Met de kleine »Nina« kon hij niets van belang uitvoeren, en bovendien, waar moest hij al het volk bergen en wáár alles laten, wat op de »Santa-Maria« geweest was? Als hij hier eens eene sterkte liet bouwen en een deel van de bemanning achterliet, als bezetting?
Dan zou Martin ten Hove ijlen, en daar mededeelen, dat hij, en niet Columbus, de Indiën op de westelijke vaart gevonden had. Nu, moest de »Nina« vergaan, dan zou ook de Admiraal zijn graf in de golven vinden, en hij zou er geene schade bij kunnen hebben, als een ander de eer der ontdekking zich toeëigende.
Vermaken van de wilden. Het koninklijk middagmaal Het leven op Haïti. De Caraïbiërs. Toebereidselen voor de terugreis. Het fort. Zesde Hoofdstuk. De terugreis. 62 De Nina ontmoet de Pinta. Rio de Gracia. Ontmoeting met een wilden stam. Het eerste gevecht. Vrede hersteld. Het leven op zee. Vreeselijke storm. Beloften van den admiraal en het scheepsvolk. Verdriet van Columbus.
Zoo ongemerkt had de »Nina« toch nog al eene vrij rijke lading ingekregen, welke lading nog in waarde won door het vreemde waaruit ze bestond, want wat Columbus ook van de Westkust van Afrika te Lissabon had zien binnenkomen, en wat hij ooit in Genua gezien had, dat uit de Indiën aangevoerd was, nooit had hij gezien, wat hij aanboord had, en zijn volk ook niet.
Onder stormen en gevaren vervolgde de Nina haar reis naar Spanje. Het garnizoen werd aan een lot overgelaten, dat hierna zal beschreven worden. Op den 4en Januari 1493 zeilde Columbus van Haïti naar Spanje. Met een zachte bries gleed hij bijna in de schaduw van een hoog en kaal voorgebergte, waaraan hij den naam van Monte Christo gaf, voort.
De naden van het schip gingen door de branding los, het schip was spoedig vol water en Columbus was genoodzaakt met zijn scheepsvolk aan boord van de Nina te gaan, het kleinste van de drie schepen. Eenige manschappen werden aan land gezonden, om het vriendelijk opperhoofd Guacanagari de ramp mede te deelen.
Thans was het »haast-je, rep-je,« om alles, wat aanboord was, op de »Nina« over te brengen, en daar de wal gelukkig nog gemakkelijk te bereiken viel, zoo werden daar tal van voorwerpen gebracht, waarvoor op de »Nina«, die zeer klein was, niet zoo dadelijk plaats kon gevonden worden.
«Blijf zoo zitten, nina," riep de schilder die de koelte verliet en haastig zijn verfdoos opende. Van uit de bergholte kwam een zacht, schril gekreun, toen zweeg het, bijna onmiddellijk gevolgd door het zeurige gezang der jonge moeder die haar kind in slaap zong. De schilder was al reeds verdiept in zijn arbeid.
Daar nadert Vicente Pinzon in eene boot, die zoo pas de »Nina« verlaten heeft. Wat reppen die roeiers zich! Wat is er eene haast! Oproer aanboord soms? Weigert men langer het Westen in te gaan? Men buigt zich over de verschansing. Vicente komt aanboord en van onder zijn kleed haalt hij een soort van rozetak met nog half gave bloemen te voorschijn.
De lichtstralen op den grond waren langzamerhand tegen de beenen van het stokstijf zittende meisje opgekropen, lagen op de knieën en onder de borst. «Zit stil, nina," zei de schilder, zenuwachtig haastig arbeidend. «Mujer, zit stil!" schreeuwde de oude die opschrok. De jonge moeder was bezig haar kind te wasschen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek