Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 mei 2025
Met een nauwelijks hoorbaren kreet is hij neergezegen op den killen, met hagelijs overdekten grond. Toen viel er een nacht, een korte maar misschien een weldadige nacht over dien vermoeiden geest. De tweede bui, die de hevigste van dien avond zou wezen, was voorbij.
Mazesi zweeg, en zou, niet ondersteund zijnde, op de aarde neergezegen zijn. Dingaan vroeg hem tans met donderende stem: »Wat is de naam van de Zulu induna, die zich zelf vernedert, door te heulen met de gezworen vijanden van zijn volk?" De Ziener scheen besluiteloos te blijven staan, en mompelde, schoon voor allen hoorbaar: »Ik zie twee die elkander op de weg kruisen.
Het bloed omspat hun enkels, En alles dreunt in 't rond van 't snorren van den boog, En nog geen vijand, die zich aanbiedt aan hun oog! In dolheid vliegen zy d' onzichtbren aanval tegen. Vijf hunner waren reeds doorboord en neêrgezegen, Eer 't opwaart rukkend heir van Segols oorlogsvolk Zich toonde, en uitbrak uit een stof- en nevelwolk. 't Verschijnt.
De duisternis had zich tot dof-zwarte kristallen in de hoeken samengedrukt, had de vormen der meubels aan den wand samen vermengd en ze tot een groep vaag begrensde, donkere brokken en klompen gemaakt, die als doode beesten met logge ruggen en stompe voorhoofden daar neêrgezegen schenen.
Maar van binnen een mist van wierook en bloemengeur in de dreunende bedwelming van koraal en bazuinen. Het ruim boven donker, open met bleeke gaten nacht, de muren vaag met sidderende nissen weg. Beneden een volk van dames, geknield op den kerkvloer, een stil-ruischende en plooi-schuifelende schaar voor de bidstoelen neêrgezegen in lekkerruikende verdooving.
De wind bruiste over haar heen en had reeds kunnen vertellen van hem, bij wiens geboorte de klok geluid had, vertellen, hoe koud hij zelf over hem heengewaaid had in het bosch van het naburige land, toen hij, van vermoeienis uitgeput, neergezegen was met zijn geheelen rijkdom, de hoop zijner toekomst: slechts geschreven bladen van «Fiesko;» de wind had van zijn enkele beschermers kunnen vertellen, allen kunstenaars, die bij het voorlezen dezer bladen evenwel wegslopen en zich met het kegelspel vermaakten; de wind had kunnen vertellen van den bleeken vluchteling, die weken, maanden lang in de ellendige herberg doorbracht, waar ruwe vreugde heerschte, terwijl hij van idealen zong.
Met woeste sprongen en een luid geblaf begroette hij zijn natte kameraden en als om hun te zeggen dat zij toch voort moesten maken, draafde hij toen voor hen uit, om bij den ingang op hen te blijven wachten. In de vestibule, neergezegen op een der lage stoelen, vonden zij Mrs. Balvourneen.
Dof en gevoelloos was hij op zijn kamertje in een armstoel neergezegen, en had weinige oogenblikken daarna het kistje geopend om nogmaals de trekken te beschouwen van haar, die hij nu wist dat geen schepsel zijner verbeelding maar een levende hemelsche schoone was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek