Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Gij Oceanen beide, gij en ik, wij dicht bijeen, Wij murmelen beiden het zelfde droeve lied, en spoelen zand en slib aan, en weten niet waarom, Gij, ik en allen hebben in onze ziel, gelijk dit zand de dunne kerven van het weggespoelde leven. Gij, broze kust bedekt met wrakhout, Gij, visch-vormig eiland, ik aanvaard wat nu aan mijn voeten ligt, Wat het Uwe is, is het mijne òok, vader.
De stem van dit dier bestaat uit een knorrend geluid, waaraan het waarschijnlijk den naam Biggetje te danken heeft, en uit een eigenaardig gemurmel en gepiep. Het murmelen geeft, naar het schijnt, een tevreden gemoedsstemming te kennen, het piepen verraadt steeds opgewondenheid.
Hij bette met zijn zakdoek het water van het tafelkleed op en schikte de rozen weêr in de vaas ... Niets, niets! bleef hij klankloos murmelen. Zij beefde van zenuwachtigheid; zijne stem was zoo diep medelijdend geweest, als bedekten zijne woorden met hun sluier een ontzettend geheim.
Hij mag een krekel aanpakken die op haar borst gevallen is, en als hij haar eens op een dag een toverformule hoort murmelen over de arm van haar dienstmaagd die door een bij gestoken is, dan beweert hij in zijn lippen gestoken te zijn, opdat zij dan met haar lippen dicht bij de zijne komen zal.
Ze zat daar, alsof ze den berg beklommen had om beter iets te zien dat ergens ver weg geschiedde. Zij kon dus iets zien, zij! In zulk een nacht! Op hetzelfde oogenblik bemerkten de keizer en allen van zijn gevolg hoe diep de duisternis was. Geen van hen kon een handbreed voor zich uitzien. En welk een stilte! welk een rust! Zelfs niet het doffe murmelen van den Tiber konden zij hooren.
Opnieuw werd Stubener wakker om den ouden man te hooren murmelen: "'t Grappigste is, dat hij het boksen niet ernstig neemt. 't Gaat hem zoo gemakkelijk af dat hij denkt dat 't spel is. Maar wacht eens tot hij een meester in 't vak geklopt heeft. Dat is alles wat ik zeg, wacht.
Toen Fotis mij op zeer bevredigende wijze gewaarschuwd had en mij een weldadige amulet om den hals had gehangen, slipte zij weg door het eene portier van mijn reiswagen en verdween als een schim in de nacht "In de Pythia".... Maar op dit zelfde oogenblik hoorde ik murmelen aan het andere portier: Heer! Heer Charmides! Gij, die in purper en parels reist....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek