United States or Cameroon ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hij had een gevoel van ontlasting, die zijne overspannen zenuwen bevrijdde en tevens de moeheid in zijne leden verduidelijkte. De leelijkste uren waren voorbij, de rest zou geleidelijk gebeuren. Hij was niet ontevreden over zijne houding sinds moeder's dood. Ofschoon hij 't niet precies beredeneerde, streek eene snelle streeling langs zijn geest: hij had zich goed gedragen.

Maar de beschermende vestingwerken stortten met donderend geweld ineen, Go viel met beide handen uitgestrekt over de canapé naar den weifelaar toe en jubelde in verrukking: "O, Han, ben jij 't? Wat ben ik vreeselijk blij! We dachten, dat 't de juffrouw was; kom toch binnen hoe heerlijk dat is Elsi, je kent 'er toch.... moeder's nichtje.... m'n neef Henri."

Hier werden zij gestoord door Margaret, die binnenkwam; en Elinor had thans gelegenheid, na te denken over haar moeder's opvattingen; te erkennen dat vele van haar vermoedens gegrond schenen, en te hopen, dat alle zouden bewaarheid worden. Zij zagen Marianne niet eer het tijd was om te eten, en zij zonder een woord te zeggen de kamer binnenkwam en aan tafel ging zitten.

Mevrouw Dashwood wilde volstrekt dien nacht bij haar blijven waken, en Elinor begaf zich, op haar moeder's dringenden wensch, ter rust. Maar die rust, welke één volkomen slapelooze nacht en vele uren van uitputtenden angst toch zoo noodig deden schijnen, bleef uit door den geprikkelden toestand harer zenuwen.

Ze herzei, met stiller stemme, buigend in gemanierde woordklanken: Laat Romaan met Madeleen.... Het is nu een feit, dat ze trouwen zullen. Ze had zich niet voorgesteld dat zoo geweldig moeder's smert zou zijn. Ursule wankte en haar schrikkelijk lijf schokte kantewaarts.

En nu, kindlief, tot ziens, denk maar eens na over Moeder's preekje, handel er naar, als 't je goeddunkt, en God zegene jullie allen!" Meta dacht er rustig over na, vond "het preekje" goed en handelde er naar, hoewel de eerste poging niet precies zoo werd uitgevoerd, als zij zich voorgenomen had.

"Dat zou ik ook gelooven," antwoordde Johan Doxa. Een vochtig gevoel kwam over hem, en hij bestelde een tweede glaasje, en naderhand een derde. Dan, terwijl hij betaalde, zag hij moeder's zilverstuk plots op den toog liggen. Gedurende één oogenblik haatte hij het wisselgeld dat hij ervoor terug kreeg.

Lucy scheen zich, met een vertoon van zedige bedaardheid, niet geroepen te gevoelen, het hare te doen om de anderen op hun gemak te zetten, en verkoos geen woord te zeggen; zoodat bijna alles, wat er gezegd wèrd, uitging van Elinor, die uit eigen beweging alle inlichtingen verstrekte omtrent hun moeder's gezondheid, hun reis naar de stad, enz. waarnaar Edward niet vroeg, zooals hij behoorde te doen.

Het zou komen op vierduizend Fransche dollars, ruim gerekend om heelemaal zeker te zijn vierduizend Fransche dollars stonden gelijk met twintigduizend francs. Het was onmogelijk. Hoe kon hij de waarde van zulk een parel kennen? Twintigduizend francs was een massa geld en een massa van zijn moeder's geld bovendien. "Mapoehi," zei hij, "je bent een groote dwaas. Noem een prijs in geld."

Hij heeft haar liefgehad, Elinor, van het eerste oogenblik, dat hij haar zag." Elinor begreep wel, dat zij noch Kolonel Brandon's woorden, noch zijne ware uitingen te hooren kreeg, doch de natuurlijke verfraaiing ervan door haar moeder's levendige verbeelding, die alles naar believen inrichtte zooals dat haarzelve het aangenaamst was.