United States or Vietnam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Houdt u er niet van! riep Papa met de grootste verbazing. Jawel zeker, antwoordde ik machinaal, maar ik ben er niet aan gewend. En ik proefde een lepel, met draaiende oogen. Laat u 't maar staan, zei goedig Mama, die wel merkte dat ik niet kòn. Neemt u 't mij niet kwalijk? smeekte ik en lei mijn lepel neer. De anderen smulden er lustig op los, ook Maud. Zij vonden 't allen even heerlijk.
Ik vond dien naam zóó prachtig, zóó volmaakt bij haar passend, dat het mij voorkwam alsof ze onmogelijk anders had kunnen heeten. Maud! het was haar gansche type, haar uiterlijk en haar innerlijk wezen, haar schoonheid en haar ziel!
Toen keek de schoone Maud mij met haar prachtige oogen aan en sprak, ook lichtelijk gegeneerd, terwijl zij naar het kleintje wees: Zij bewondert zóó uw kunsten en wou zoo graag dat u nog eens iets deed. Heusch? Wou je dat ook zoo graag leeren? vroeg ik op gemaakt-lossen toon, mij tot het kleintje wendend. Zij draaide zich om Maud en knikte met het hoofd. Nou dan, zei ik.
Durfde ik beweren dat België wèl in "Germany" lag, dan was ik voorgoed verloren in de oogen van Papa en met Papa verloor ik waarschijnlijk ook Maud; durfde ik beweren dat België niet in "Germany" lag, dan verbeurde ik de sympathie van "Auntie," en, dit voelde ik héél sterk en instinctmatig, "Auntie" met haar bij-de-handheid, kon mij, òf veel goed, òf veel kwaad doen bij Maud.
Maar er dreven reeds geweldige ijsschotsen langs den oever en de boot had te ploegen en te zwoegen en het ijs kraakte en barstte en kruide, als in een machtig geluid van woesten strijd. En nogmaals overwon het menschelijk genie de woede der vijandige elementen en nogmaals ook was 't mij te moede alsof die strijd mijn eigen strijd was tot verovering der schoone Maud.
Ik vrees, zei ze.... ik vrees.... dat heb ik althans meenen op te merken dat Maud u niet gansch onverschillig laat en dat u wellicht ernstig aan haar zoudt kunnen denken. K
Maar Maud was ook aan het studeeren; en toen ik met Violet bij de bank kwam, vroeg ze mij of ik haar nog eens wijzen wou hoe die krul gemaakt moest worden. Voor de tweede maal deed ik het haar voor en volgde met gespannen aandacht haar beweging, terwijl ze zich oefende. Neen, pardon, zoo niet, het linkerbeen naar achter, professeerde ik. Zij herbegon, maar het ging nog niet.
Toen maakte Maud ten slotte een keuze: iets dat Papa wel met een chèque zou betalen; en als toetje nam zij er ook nog 't matelotje bij: dat van "Tirty doll
Eens, terwijl ik op een glanzend-mooien namiddag, na kantoortijd door Fifth Avenue slenterde zag ik, langs het trottoir, twee gestalten vóór mij uit loopen, die ik in 't gewemel van de elegante wandelaars terstond herkende: Maud en "Auntie!" Mijn hart stond even stil, en ook mijn beenen stonden stil.
Maar Auntie liet mij den tijd niet aan mijn gevoelens van verbazing lucht te geven; zij vertelde mij op gejaagden toon, dat Maud daarbinnen was om zich een zomerhoed te koopen; maar dat het gesprek met die Fransche modiste, die slechts gebroken Engelsch kon, niet vlotte; en dat ze mij juist voorbij het raam zag passeeren en mij verzocht als tolk te willen dienen.
Woord Van De Dag