Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
"En Sava Sandorf", ging Pescadospunt voort, zonder op de onderbreking van Kaap Matifou te letten, "zou den dood gevonden hebben, wanneer mijn dierbare Kaap niet daar geweest was, om haar in zijn armen op te vangen!" "Dat is waar," sprak het jonge meisje met een schalkschen glimlach. "Dat is ontwijfelbaar waar, mijnheer Matifou!"
"Hebt ge al gegeten?" vroeg zijn vriend hem met alle belangstelling. "Ik hoop van ja." "Ja, Pescadospunt, en goed ook! Daaraan schort het mij niet," antwoordde Kaap Matifou met een zucht. "Ik feliciteer je wel! Ik heb de maag bij mijne hielen zitten, zoo laag is zij gezakt." "Dat is laag! Maar, Pescadospunt, dan zit dat lichaamsdeel bij jou niet op z'n plaats." "Niet waar?
Dat wist niemand te verklaren. Daarop was geen antwoord te geven. Toch scheen Kaap Matifou zich omtrent die verdwijning niet veel te bekommeren.
De Ferrato was van dat punt te ver verwijderd, om haar sein te kunnen geven, ten einde dat vaartuig, hetwelk zou ontsnappen, te vervolgen en in den grond te boren. In dat oogenblik ontwaarde Kaap Matifou een veldstuk, dat in de hitte van den strijd van zijn affuit afgerold was, en op het zand in de nabijheid der zee lag.
Daarna volvoerden beide kunstenaars te zamen goocheltoeren, die de Arabieren, daar verzameld, in verrukking brachten, vooral toen zij elkander behendig brandende fakkels toewierpen, die overgaande van de hand van Pescadospunt in die van Kaap Matifou, hare vurige zigzags kruisten. Dat verwekte algemeene verbazing. En toch kon dat publiek, waarvoor zij werkten, terecht moeielijk te bevredigen zijn.
Het waren twee akrobaten, wier opmerkenswaardige krachts- en behendigheidsoefeningen, die te midden van eene vierdubbele rij toeschouwers uitgevoerd werden, de meest levendige toejuichingen, die door een Tripolitaanschen mond konden uitgestoten worden, verwierven. Het was daar om hooren en zien te doen vergaan. Het waren Pescadospunt en Kaap Matifou, die waarlijk geheel en al op dreef waren.
Al hadden Pescadospunt en Kaap Matifou ook al niets van die woordenwisseling kunnen hooren, zoo hadden zij toch duidelijk waargenomen met hoeveel geweld de bankier Sarcany had teruggestooten en hadden zij gezien, hoe de laatstgenoemde in de schaduw der boomgroepen verdween. "De duivel mengt zich in het spel," riep Pescadospunt uit. "Gauw, gauw!"
Toen hij buiten kwam, ontwaarde hij bij een der kiosken van den tuin Kaap Matifou, die heel gemakkelijk op een bank gezeten was en in wijsgeerige beschouwingen verdiept scheen. Wijsgeerige beschouwingen van een Hercules? Welken omvang zouden die wel gehad hebben? Pescadospunt ging tot hem en nam op zijne aanwijzing geen plaats naast zijn vriend op de bank.
Hoort ge, dat wordt ernstiger!" "Bah!... Dan zal ik voor vier soupeeren", antwoordde de edele kerel kalm en gelaten. Kaap Matifou nam toen zoodanig plaats op een rots, dat hij zijn gevangene geen seconde uit het oog verloor. Pescadospunt volgde van zijn kant den zeeoever van baai tot baai en richtte zijn schreden naar den kant van Monaco.
Toen deze den bankier, die er niets van scheen te bemerken en zich ook niet verontrustte, daarheen gebracht had, zei Pescadospunt tot Kaap Matifou: "Ge blijft bij hem, niet waar, Kaap? Luister als je blieft goed naar mij". "Ja, ik luister. Ik zal bij hem blijven, zoolang als ge wilt, Pescadospunt." "Ook al blijf ik twaalf uren weg? Dat is lang, niet waar, Kaap Matifou?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek