Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 oktober 2025
Die afdaling was uiterst moeielijk, en inderdaad, zonder de buitengewone behendigheid van Pescadospunt, en zonder de buitengewone lichaamskracht van Kaap Matifou, zoude een ongeluk onvermijdelijk gebeurd zijn, en zouden twee van die drie mannen naar beneden gestort zijn, waar zij een oogenblikkelijken dood zouden gevonden hebben.
Kaap Matifou had een leelijk gezicht getrokken; maar als het moest zijn, dan was hij besloten om slangen te eten, evenals een eenvoudige Aïssasoua. Hij pruttelde evenwel nog iets tegen. "Moeten wij dat voor ons pleizier doen?" vroeg hij na een poos bedenkens. "Voor ons pleizier neen," antwoordde Pescadospunt met een guitigen glimlach op de lippen. "Maar waartoe dan die gekheid?"
Deze lag ten anker in een van die eenzame kreken, die door een aaneenschakeling van rotsen tegen de deininggolven uit volle zee beveiligd waren. Een uur later kwam het vlugge vaartuig voor de monding der smalle baai aan, waar Kaap Matifou, van uit zee gezien, zich voordeed als een mythologische Proteus, die de kudden van Neptunus weidde.
Maar hij spoedde zich in het voorbijgaan naar zijn vriend Kaap Matifou en sleurde dien van zijne bank af, waarop de Hercules half ingedommeld lag, en schreeuwde hem toe: "Op! en spoedig!... De oogen open en de beenen gebruikt! Drommels, het oogenblik is daar!" "Wat is daar?" riep de reus, zoo uit den dommel wakker geschud, onthutst uit. "Wat is daar?"
"Ik doe er evenveel duivels bij," antwoordde Kaap Matifou. "Maar wat moeten die duivels? Wat is er aan de hand?" "Wij moeten hem levend hebben! Kaap, wij moeten dien kerel levend aan dokter Antekirrt overleveren." "Dat 's waar ook," beaamde Kaap Matifou beteuterd. "Drommels ja, dat is waar ook!" "Grijp hem," riep Pescadospunt, "en houd hem goed vast! Grijp hem, maar verworg hem niet!"
De misdadigers bevonden er zich zonder hulpmiddelen hoegenaamd, en er viel niet aan te denken, den zeearm over te zwemmen. "Weet ge wat ik denk?" vroeg Pescadospunt aan zijn vriend Kaap Matifou. "Zeg, weet gij dat?" De reus krabde zich achter een oor. In het raden van andermans gedachten was hij nooit een held geweest. Zelfs kon hij de zijnen niet altijd onder woorden brengen.
Zoo ging in de fonda die eerste nacht, die dokter Antekirrt en Piet Bathory zoo lang toescheen, voorbij. Wat Pescadospunt en Kaap Matifou betreft, wanneer die ooit gehoopt hadden in bedden te slapen, die met porselein ingelegd waren, dan hadden zij thans redenen te over om tevreden te zijn. Zij sliepen daarom niet minder goed.
Wij hebben onze plantage te lang verwaarloosd." "Cyclopen-armen!..." pruttelde Kaap Matifou, terwijl hij zijn vriend volgde. "Gij zoudt willen, dat gij uwe magere asperges tegen die cyclopen-armen kondet verruilen. Wacht maar... die cyclopen-armen zullen je die plagerijen wel betaald zetten!..." Pescadospunt schaterde het uit, maar antwoordde niet en trok zijn vriend met zich voort.
In één woord, dat hij spoorloos verdwenen was. Een andere brief, die door Pescadospunt aan Piet Bathory geadresseerd was, berichtte, dat hij veel beter ging en dat geen spoor zijner wond weldra zou overblijven. Dokter Antekirrt kon hem, zoodra hij verkoos, zijn dienst doen hervatten. Natuurlijk ook Kaap Matifou, die aan beiden de eerbiedige groeten van een rustend Hercules aanbood.
"En, dat ik er aan denk, om je te laten trouwen!" "Mij?" riep de reus verbouwereerd uit. "Kom, ge houdt mij voor den gek!" "Ja, gij trouwen! Gij in eigen persoon!" "Ik, trouwen?... Het is inderdaad, om het uit te gieren van lachen," hernam Kaap Matifou, die inderdaad zijn buik vasthield. "Ja,... en met een lief klein vrouwtje!" ging Pescadospunt met een onverstoorbaar ernstig gelaat voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek