Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juli 2025
En andere kennissen die hij had in de omringende dorpen en aan wie hij ook nu en dan schreef, vertelden eveneens dat Massijns brieven sinds enige tijd vol waren met zinspelingen op de Congolese vrouwen.
En daar tot overmaat de voor de vensters saamgeschoolde menigte, die wellicht iets van Massijns uitval gehoord had, juist op dat ogenblik weer in dreunend hoongejouw losbrak, begonnen de prinsen, eensklaps zelf met draaiende ogen zó wild van angst te schreeuwen, dat moeder Massijn en Fietje huilend in de keuken vluchtten.
Enkel een korte, ofschoon vrij hevige opschudding greep er, na Massijns vertrek, nog plaats: de blikslager Blink die, om tien uur stomdronken uit Het huis van Commercie komend, door zijn geweld de ganse straat in rep en roer bracht, schreeuwend dat het laatste woord in heel die zaak nog niet gezegd was, en dat, indien hij, Blink, eenmaal naar Afrika terugkeerde, wat zeer wel gebeuren kon, hij aan allen eens een les zou geven hoe men daarmee moest omgaan.
Op zekere morgen, een drietal maanden na Massijns vertrek, ontving meester De Vreught van hem een brief van niet meer te bedwingen pessimisme en ontgoocheling. 'Lieve meester', schreef hij tot de gepensioneerde onderwijzer, 'ik moet volstrekt eens mijn hart bij u uitstorten.
Doch, terwijl meester De Vreught, die vlak naast Massijns woonde, die morgen na het ontbijt zijn gewoon wandelingetje in zijn tuintje maakte, zag hij, over de haag in het tuintje daarnaast, Fietje schreiend heen en weer lopen. Hij had haar dadelijk gevraagd wat er toch schortte, en toen had Fietje hem snikkend gezegd, dat zij huilde omdat Fortuné besloten had naar Congoland te vertrekken.
Allen herkenden de twee prinsen die, tegen elkaar gedrongen, rechts en links wantrouwig-schuwe blikken wierpen; allen begrepen aan Massijns houding dat hij ze als uitdagende verrassing had doen meekomen, om te zien of men nu nog eens zo brutaal met hen de spot zou durven drijven. Doch neen, iets dergelijks zou ditmaal niet geschieden.
En gedwongen glimlach kwam even over Massijns lichttrillende lippen. Hij schoof zijn stoel een weinig nader bij de hare en, strijdlustig, met iets wreveligs in de uitdrukking van zijn, op haar wrikkelende naalden gevestigde, ogen: Is 't nie...iet schoon, 't is misschien to...och wel interessant, hernam hij.
En op het diner bij meneer Potvlieghe, waar ook de heren Spittael en De Vreught aanwezig waren, steeg de geestdrift zó hoog, dat zij alle drie, in een spontane beweging, met opgeheven beker op Massijns gezondheid dronken, en unaniem besloten op de dag van de inscheping Fortuné naar Antwerpen te vergezellen, om hem te zien vertrekken.
En in de afwachting op Massijns terugkomst wat, volgens Fietje, met de laatste trein en dus ook met de postwagen, die om dat uur van Bavel naar Akspoele rijdt, zou plaatshebben, vertelden de dorpelingen aan elkaar wat het zoal was in Congoland te leven.
En toen Kinel, Massijns beide handen vatte en die hartstochtelijk schudde, hem met een dreunende stem goede reis en veel succes wensend, toen stond het ganse publiek als één man op en brak het in daverend gejuich en handgeklap los.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek