Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Hier was het zeker niets ongewoons, dat ieder deed, zooals hij goed vond. Asa had goed gezien. Het gelukte haar, na eenige moeilijkheden, den kleinen Mads, met alle eerbewijzen te laten begraven. De begrafenis was voorbij. Alle gasten waren vertrokken, en Asa was alleen in de kleine hut, die aan haar Vader toebehoorde. Ze had de deur gesloten, om ongestoord aan haar broer te kunnen denken.
Asa, het ganzenhoedstertje stond lang over die vondst te peinzen. Eindelijk zei ze langzaam en peinzend: "Herinner jij je wel, Mads, dat we, toen we voorbij 't
"Dat kan ik niet helpen," zei kleine Mads. "Ik vertel maar na, wat anderen eerst hebben gezegd." "En ik heb veel menschen hooren zeggen, dat er geen mooier kustland is dan Tjust. Denk aan de baaien en de eilanden, aan de heerenhoeven en de bosschen," zei Asa. "Ja, dat is wel waar," gaf kleine Mads toe.
"Ja, wat vindt je zelf?" zei kleine Mads en keek zóó verachtelijk, dat Niels Holgersson op hem aanvloog om hem te slaan. Maar Mads was nog een klein ventje, en Asa, 't ganzenhoedstertje, die een jaar ouder was, sprong dadelijk toe om hem te helpen. Hoe goedig ze ook was, ze werd als een leeuw, als iemand haar broertje aanraakte. En Niels Holgersson wou niet met een meisje vechten.
Ik ben bang, dat het beetje, wat hier groeien kan, nog bevriest." Daar had de heilige Petrus natuurlijk niet aan gedacht. "Ja hier wordt het mager en koud land," zei onze lieve Heer, "daar is niets aan te doen." Toen kleine Mads zoover gekomen was met zijn verhaal, viel Asa, het ganzenhoedstertje hem in de rede.
Vroeg in den morgen kwamen de twee kinderen uit Smaland: Asa, het ganzenhoedstertje en de kleine Mads langs den grintweg, die van Sörmland naar Närke leidde. De weg liep langs den zuidelijken oever van den Hjälmar, en de kinderen liepen naar het ijs te kijken, dat het grootste gedeelte van het meer nog bedekte.
En het is geen wonder, dat onze lieve Heer bedroefd werd, toen hij dat zag," ging de kleine Mads voort, en nam den draad van 't verhaal weer op. "De Heilige Petrus verloor den moed niet, maar probeerde onze lieve Heer te troosten." "Trek u dit maar niet zoo erg aan," zei hij. "Wacht maar, tot ik menschen geschapen heb, die de moerassen kunnen bebouwen en akkers kunnen ontginnen op de rotsen."
Ze herinnerde zich alles, wat kleine Mads had gezegd en gedaan, het eene na het andere, en dat was zóóveel, dat ze er niet toe kwam om naar bed te gaan, maar den heelen avond en nog een groot gedeelte van den nacht opbleef.
Zulke zijn: de Kaptein in Familien paar Gilje, Mads Foss in En Malstrøm, de directeur in Onde Magter. In zulke families vinden wij huismoeders, die tot sloven geworden zijn, zooals 'Ma' in Familien paa Gilje, misschien het meest treffende voorbeeld van dit type, dat de Noorsche litteratuur kent. In zulke gezinnen heerscht een atmospheer van gedruktheid, waarvan ook de kinderen het offer worden.
Toen alles voorbij was, zat Asa lang te denken aan wat haar broer, kleine Mads te verdragen had gehad, zoolang hij leefde. Ze vond, dat hij alle tegenspoed met den moed van een groot mensch had gedragen. Ze dacht aan zijn laatste woorden. Zoo dapper was hij altijd geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek