United States or Gibraltar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zijn priesterlijk ambt nam hij waar door Zondags te preeken op zijn beurt en een of ander bijbellezing te houden, zoodat de leekenpredikanten geen voorwendsel tot aanmerkingen zouden hebben. Maar overigens werd zijn tijd eigenlijk gezegd door zeer wereldsche zaken in beslag genomen, en hij werd een trouw bezoeker van Lövdahls kantoor altijd door de achterdeur.
Daarom ging hij ook niet zelf naar de Lövdahls, zooals hij eerst had willen doen; maar hij schreef een ernstigen brief aan den professor, legde de zaak uit en sprak zijn overtuiging uit als pedagoog en oud vriend van den huize: dat men enkel door de grootste gestrengheid en door dit zoo ernstig mogelijk op te nemen nog de booze kiemen van kwaad kon onderdrukken, die helaas in het karakter van hun lieven Abraham aan den dag waren gekomen.
Misschien had het ongeluk dit echtpaar tot elkaar gebracht. Daar kwam Juffrouw Kruse alleen flink en beweeglijk, alsof er niets gebeurd was. Zij had zeker aardig wat achtergehouden, de oude raaf dat ze er zoo onbekommerd uitzag. Maar daar kwamen de Lövdahls! Alle hoofden keerden zich om; alle oogen volgden hen. Mevrouw Clara liep bleek, met gebogen hoofd schoon en onderworpen als een martelares.
Maar Abraham verlangde met ongeduld naar zijn eigen huis, om van al die Meinhardts af te komen en ook om zijn vrouwtje te toonen hoe mooi alles in hun eigen kamers was ingericht. Ze zouden de bovenverdieping van Professor Lövdahls groot ruim huis bewonen.
Marcussen voerde zijn plan in een ommezien uit en ging zelf naar de bank van Christensen om het genoegen te hebben daar eenige vriendelijkheden te zeggen. De administreerende directeur kromp dan ook ineen als een worm onder Marcussens scherpe tong, 't was dan ook werkelijk al te dwaas een papier te weigeren, waarop Carsten Lövdahls naam stond.
Zoo plotseling was dit gekomen, dat consul With, die door Lövdahls failliet volslagen geruïneerd was, alleen door een toevallige ontmoeting met een directeur van een der banken verhinderd werd op de beurs te komen. Hij keerde terug naar huis en sloot zich in zijn kantoor op.
Maar overigens was hij in de zaak de rechterhand van den professor geworden en wat het feest betreft hij was eigenlijk daar de man. Intusschen was 't ook druk in 't huis van de Lövdahls: er zou een groot heerendiner gegeven worden ter eere van 't feest en de tafel stond al gedekt in de zaal. Het rijtuig stond voor de deur, en de koetsier zat in gala op den bok en hield de glanzende paarden.
't Was wel Clara Lövdahl niet alleen, die de bedaarde stad op stelten bracht; maar zij sloeg op het rechte oogenblik den rechten toon aan; en ze vond weerklank in de blijdschap en 't gejubel van alle kanten. Niet alleen bij de grooten, zooals de Lövdahls, de Withs, de Garmans maar ook onder de kleine burgerij was men uitgelaten in dezen winter.
De gemeentearts Bentzen vond altijd een paar vrome zinnetjes bij zulke gelegenheden, ofschoon zijn mond in 't dagelijksche leven vol was van vloeken en minder fijne verhalen. Maar toen hij weg was, de huisdeur gesloten, het ergste verborgen en zijn positie gered, toen was 't uit met Carsten Lövdahls zelfbeheersching; hij sloot zich op bij de doode, wierp zich neer naast het bed en steunde.
't Diner was niet geanimeerd geweest; er waren enkel heeren en gedeeltelijk een soort van heeren, die anders niet bij de Lövdahls aan huis kwamen, maar wier kennismaking voor den jongen Mordtmann van belang kon wezen. De professor was levendig en beminnelijk geweest, zooals altijd.
Woord Van De Dag