Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
De schouwburg bevindt zich op de binnenplaats van een complex gebouwen en vlak tegenover is een badinrichting. Een heer begeeft zich naar het loket en vraagt "Vanna". De bureaulist ziet aan zijn kleeding dat hij geen bezoeker voor de fauteuils is en geeft hem een galerijplaats. Hoeveel? Een roebel. Dat is duur! Goedkooper heb ik ze niet. Na eenige minuten komt deze heer woedend terug.
In Calama herhaalde zich aan het loket de geschiedenis van den vorigen dag. "Een biljet eerste klasse Uyuni, als 't u blieft." "Drie en twintig piasters, tachtig centavos," zegt een stem. "Goed". Ik leg vier en twintig piasters neer. Het kaartje komt voor den dag, maar geen geld. "Ik krijg nog twintig centavos van u". "Jawel, mijnheer; maar ik heb geen geld terug."
We beschouwen den heer Gobilard als onzen weldoener, en zegenen zijn gelukkigen inval om in deze streek een fatsoenlijk logement op te zetten. Den volgenden morgen herhaalt zich aan het loket te Uyuni hetzelfde tooneel van den vorigen dag. Ik ga in 't vervolg een zwaren zak kleingeld meetorsen op reis.
Krasser heeft reeds bij de eerste woorden van zijn chef den brief uit het loket genomen en reikt hem nu over, terwijl hij er een Handelsblad bijvoegt. "Hier is de brief en de krant, waarin de oproeping is geplaatst." "Dank u." De procureur kijkt den brief even in en ontvouwt daarna de krant. Na een oogenblik zoekens legt hij het blad voor zich en leest overluid: "Oproeping.
Tegenover een steenen, rooden koepel staat aan een boom een reclamebord, waarop: Aeroplane Wright. De rest lees ik niet eens. Om een hoek tusschen de stammen is een loket. Weer verder langs een smallen weg, langs een paar boerderijen. Over een staldeur keek een paard.
En zoo draafden onze koelies door een warnet van straten drie kwartier lang voort, rechts-om, links-om, rechts-om, links-om ... zonder ooit een oogenblik te aarzelen. Aan het station vroeg ik aan de jonge dame achter het loket aan de groote stations vindt men hier veel dames-employées in het Japansch twee kaartjes naar Nikko , maar dat bekwam mij slecht.
En zoo draafden onze koelies door een warnet van straten drie kwartier lang voort, rechts-om, links-om, rechts-om, links-om ... zonder ooit een oogenblik te aarzelen. Aan het station vroeg ik aan de jonge dame achter het loket aan de groote stations vindt men hier veel dames-employées in het Japansch twee kaartjes naar Nikko , maar dat bekwam mij slecht.
Het aantal reizigers groeit even snel aan als hun ongeduld, want een dikke, oude juffrouw met een parapluie, die gevaarlijk achteruit steekt onder den linker- en een taschje aan den rechterarm, staat voor het loket, schijnt niet de minste haast te hebben en neemt volstrekt geen notitie van de ongeduldige uitroepen en 't onwillekeurige opdringen der overigen.
Zij was buiten adem, toen zij aan het station kwam en juist had zij een kaartje genomen aan het 3^e-klasse loket en was op het punt de wachtkamer in te gaan, toen zij een stem hoorde zeggen: "Ik zag Hedwig Eiche ook staan zooeven. Waar die opeens naar toe wil? Het moet treurig gesteld zijn daar aan huis...." Hedwig keek niet om, maar haastte zich op het perron te komen. De trein stond er al.
Li nam uit een loket in den wand, waarvan hij 't deurtje deed openspringen door een druk op een verborgen veer, een doos, waarin zich een stapel van hetzelfde taaie, onverscheurbare papier bevond, dat Rob indertijd in den trommel had gevonden. Li nam er een blaadje uit, en reikte het Rob over.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek