Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Daardoor is de kous en de voetbekleeding daar een zinnebeeld van het huwelijk, evenzoo als elders de trouwring. Tegenwoordig nog is er in Oost-Rusland een traditioneel lied, dat jonge meisjes zingen bij het raden naar haar toekomstigen echtgenoot. Het thema van dat liedje is: kom en trek mijn kousen uit.
De treurige gebeurtenis met Roosje, die den dichter aanleiding gaf tot dit lied, is bekend; zij moet aan het strand van West-Walcheren hebben plaats gehad. Het in zee dragen van meisjes kwam oudtijds op meer plaatsen langs het strand voor. Hij zag het als een zeldzaam ding, Dat vrij wat uit de regel ging; En daarom heeft hij 't ons vertelt, Gelijk hier onder is gesteld.
Mr. A. VAN HALMAEL JR., Lied, Kaspar Robles door den Frieschen Landman toegezongen, geplaatst in de Aantt. op de Hulde aan H. J. Groen, door Mr. ROBID
Een groot getal beenhouwers zat in een wijde kring, met de hanaps in de hand, op de grond, grote kannen vol wijn stonden nevens hen; met eenstemmige galmen zongen zij het lied van de zwarte Leeuw.
Ja, alle kelen zongen, alles joelde er om het laatste en hoogste lied.
Alle Muschvogels die werkelijk zingen, doen dit met geestdrift en volharding; zij zingen niet alleen ter wille van hun wijfje of van hunne verzorgers, maar ook voor hun eigen vermaak; op gelijke wijze zullen zij in andere omstandigheden hun lied als wapen bezigen, er mede strijden en hierdoor de zege behalen of het onderspit delven.
Voorts is er een lied, dat zeer populair is, en waarin men voortdurend herhaalt, dat »bij ons alles zóó óóóóó gaat« afgewisseld met »hallo, hallo«. W
De muzikant bezong het huisgezin, de kindsheid en de jeugd. Dat alles lag zoo ver in het verleden! Men had het aan zijn lied te danken, dat te midden van het legerkamp het huisgezin, waarin men geboren was, voor de oogen opdoemde en aan ieder herinnerd werd, dat de oorlog niet het geheele leven is. Meer dan één oog werd vochtig.
En vooral heeft hij een open oog voor de schilderachtige groepjes die men bij iederen stap ontmoet, voor de aardige meisjes in kleurigen dracht die in druk gesprek aan gindschen fontein hare waterkruiken komen vullen, voor den minnaar die zijne beminde een lied voorzingt onder begeleiding der guitaar, voor den prachtigen monnik in onderhandeling over de reparatie van een paar schoenen, en voor wat niet al!
Hij danste en juichte, en er was een grijns van verrukking op zijn overigens gebaard gelaat; tusschen zijne handen was een pakje in courantenpapier. Op ons vragend opzien was zijn antwoord een telkens in anderen toonaard herhaald lied, luidende: »'k hè podding gekréege, 'k hè pódding gekréege! Me vrouw hét me póooding gebracht!«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek