Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
Lang bleven ze zoo zitten kletsen en drinken, en ze aten ook wat, een slaadje of brood met spiegeleieren, en ze kregen allemaal warme, roode hoofden, en de altijd-even-kalme Hendrik werd opgewonden en begon bij wat hij zei met zijn vlakke hand op tafel te slaan, zoodat de kelners en de menschen aan andere tafeltjes naar hem keken.
Links van de ingang stane vier kelners opgesteld in zwarte rokke, en rechts ... drie. In 't midde op dat tapijt daar legge na alder'oogste etiquette geknield die 'otel'ouwer met z'n dame. Netuurlijk 'ad die militaire macht mijn van 't spoor af met volle meziek opgebrocht... "Volges dressage stap ik 't eerste dat rijtuig uit, me eerste-luitenant nommer twee en alles na venant.
En door de dikke rook-en-borrel-atmosfeer dreunde zwaar 't ploertig-bevelend geroep van de kelners: 'n gláásje Catz en 'n glás advokaat!.... kóffie!.... Ook Edward begon 't nu blijkbaar te voelen. Hij keek verveeld rond en stelde voor nu in ieder geval maar 's weg te gaan. "All right, let's have a move," zei André, die vroolijk beweerde dat hij zijn engelschen dag had.
De kinderen lachen niet, lijken niet vermoeid, spreken niet; zij wringen, wringen, wringen als slangen, als wonderkinderen. De meneer met de ridderorde knikt goedkeurend. Na tien minuten is het klaar. De kelners, de menschen in het buffet, de artisten in de zaal en zoowat het heele heerenpubliek klappen in de handen, trappen, slaan met stokken. Ze komen
Maar daar motte nou net nooit niks as kelners bij mekandere komme óók 'n strop, zeg? dat ze daar allemaal 's morges vroeg hullie kejakkie gaan gebruike, van 't hôtel Maréchale de Turenne, de Zeve Kerke van Rome, Hôtel des Indes, Hôtel Paulez, de Ouwe en de Nieuwe Doele mot je mee bekènd zijn èn uit 't restaurant de Maas in de Wagestraat. Want zie je, die baas in die zaak is zooveel as placeur.
Ze hoorden den gang der kelners geleidelijk wegstappen op de doffe tapijten en teenemaal uitsterven, langs dalende trappen. Johannes bracht haar bij de tafel, en 't was alsof hij in waarheid niet merken wou de eenzaamheid van die muren, de beloken geluidloosheid van deze deur.... Het klepperde in hare hersens: We zijn alleene....
Rondom hun tafeltje stonden andere tafeltjes, naakt-houten koffiehuistafeltjes, en daaraan zaten allerlei mannen, heer-menschen, met oplettendheid lekker te eten en te praten met gezichten die wat uitdrukten: genot, genoegelijkheid, blijdschap, belangstelling, er was er een die keek met een siekeneurige bezorgdheid; en hij voelde dat zijn eigen gezicht niets uitdrukte dan misschien verveling en gemelijkheid. Overal in 't café, tusschen de kil-naakte caféwanden, was geroes van hard praten, en de kelners liepen en riepen door de zaal met een zjeuïge haast, met famieljare aanmatiging en harde, mislukkende affectatie-geluiden, quasi-grappige dreunen: As-je-blief!.... Aánnemen, meneer!.... kóm bij u!.... h
"Netuurlijk kreeg ik in Pays Bas me appartement weer bove die poort met vijf kamers, en vijf kelners wiere angenome voor mijn alleenig, angezien die bollebof nog nooit eerste klas slapers had gekamerd. Waarop ik speksie miek in de kazerne van "de Veld" en ik orders gaf an de dienstdoende kappitein Jhr.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek