Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Eenige oogenblikken nadat Kayette weder in den wagen was gegaan, kwamen ook Ortik en Kirschef daar terug. Zij hadden er niets van bemerkt dat iemand hen bespied had. Kayette kende dus nu het plan der onverlaten, en tegelijk was zij te weten gekomen dat Sergius, haar beschermer, graaf Narkine heette en dat zijn leven, evenals dat van al zijne reisgenooten, van de twee booswichten afhing.
Kayette toonde nu hare schranderheid door eenige kruiden te gaan zoeken, waarvan zij de heilzame werking op verwondingen kende. Zij liet die aftrekken en er werden zwachtels in het aftreksel gedoopt, welke vervolgens op de wond gelegd werden. Er kwam volstrekt geen bloed meer uit te voorschijn. In den loop van den voormiddag werd het duidelijk dat de lijder gemakkelijker begon adem te halen.
En gij meent, Jan, vroeg Sergius, dat er zich reeds andere schipbreukelingen hier op het eiland bevinden? Ja, antwoordde Jan. Hebt gij die reeds gezien? Neen, mijnheer Sergius, zeide Kayette, maar ik heb de inlanders, die russisch spreken, onder elkander hooren praten over twee matrozen die zij in het dorp gevangen houden.
Het lichaam werd daar in gelegd en vervolgens de kuil zorgvuldig met aarde dichtgeworpen. Zonder dralen keerde Cascabel met Jan en Kruidnagel naar de Schoone Zwerfster terug. Terwijl Kayette de zorg voor den gewonde een oogenblik op zich nam, beraadslaagden Jan en zijne ouders over hetgeen hun verder te doen stond.
Den 3den December omstreeks den middag waren Sergius en Jan naar het voorste gedeelte van het ijsveld gegaan, gevolgd door Sander, Kayette en Napoleona, allen zorgvuldig in pelzen gewikkeld, want het was nu terdege koud. Aan de Zuiderkim vertoonde zich een weinig licht, het eenige teeken dat de zon zich boven den gezichteinder bevond.
Zoodra Kayette de twee mannen op den grond had vinden liggen, waarvan de een reeds een lijk was, doch de ander nog teekenen van leven gaf, was zij om hulp gaan roepen. Wat er verder gebeurd was, hebben wij reeds gezien. De eerste kreten, die de Cascabels vernomen hadden, waren door de aangevallen reizigers geuit. Wat zij later hoorden, was het hulpgeschrei der Indiaansche.
Eene maand lang vertoefde de familie Cascabel in Rusland, maar van de kermis te Perm of te Nisjni werd nu niet meer gerept. Vader en moeder, broeder en zuster konden immers niet nalaten getuigen te zijn bij het trouwen van Jan en Kayette, wier huwelijk met grooten luister op het kasteel Walska voltrokken werd.
Sergius wilde de eerste wacht doen, maar Ortik kwam hem voor door te vragen: Vindt gij het goed dat wij samen, Kirschef en ik, dezen nacht beginnen? Zooals gij wilt, antwoordde Sergius. Te middernacht zullen Jan en ik u komen aflossen. Dat is dus afgesproken, mijnheer Sergius, zeide Ortik. Hier scheen niets achter te kunnen steken, maar toch vertrouwde Kayette de zaak niet.
Stond hij niet een deel van zijn vermogen aan de roovers af, dan zouden zij hem verraden. Geheel van haar stuk gebracht door alles wat zij vernomen had, moest Kayette eenigen tijd nadenken vóór dat zij tot een vast plan komen kon. Zij was besloten Ortik's voornemen te verijdelen, maar moest een middel bedenken om daarin te slagen.
Maar mijnheer Sergius, vroeg Cornelia, denkt gij nog lang in Amerika te blijven? Lang? Dat weet ik nog niet. En op welke manier zijt gij voornemens naar Europa terug te keeren? Dwars door het verre Westen. In die richting hervat ik mijne reis en hoop zoodoende eindelijk te New-York te komen, waar ik scheep zal gaan en Kayette medenemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek