Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
De Kalif vouwde het papier open en zei: "Hé, wat wonderlijk schrift! Dat kan ik ook niet lezen. 'k Mocht wel eens weten, wat die letters beduidden. Hoe kom je er aan?" "O", zei de marskramer, "ik heb doos en papier van een anderen marskramer gekregen, en die had ze ergens op de straat gevonden. Als U er plezier in hebt, geef ik U de beide dingen present."
Eindelijk riep de Kalif: "Neen, maar zoo iets heb ik van mijn leven nog niet gezien. Wat een snoeperigen snavel heb je, grootviziertje!" "Als ik het zeggen mag," riep de grootvizier, "ziet Uwe Hoogheid er als ooievaar bijna nog knapper uit dan als Kalif. Maar kom, als 't Uwe Hoogheid goed is, laat ons eens naar onze kameraden ginds gaan.
"Graag", zei de Kalif, "ik wil toch eens moeite doen om te weten te komen, wat er op dat papier staat en wat men met dat poeder kan doen. Wie weet, of dat niet ook op het papier te lezen is." De marskramer ging heen, en de Kalif en de grootvizier bleven alleen, met de hoofden bij elkaar over het papier, gebukt. Van pure nieuwsgierigheid vergaten ze hunne prachtige pistolen.
Misschien is dit de reden, waarom na zooveel eeuwen de oude moskee ongeschonden verrijst, als een herinnering aan een verleden van waarachtige vroomheid. Haar muren zijn niet ondermijnd door godsdiensthaat. In 770, onder het bewind van den beroemden Kalif Abd-el-Rhaman werd de bouw begonnen.
Bijna had de Kalif een' gil gegeven; want in één van die mannen herkende hij den marskramer, die hem de snuif gegeven had. En nu aan 't luisteren. De eene toovenaar vóór, de ander na, vertelde, wat hij uitgevoerd had in den tijd, dat ze niet samen geweest waren. Eindelijk riep er een: "En nu ik! ik heb zoo'n prachtige geschiedenis te vertellen.
Maar toen ze zoo wat den vierden dag na hunne betoovering eens weer op het dak van het paleis van den Kalif zaten, kregen ze wat anders te zien: een grooten optocht, die door de straten trok. Voorop trommels en fluiten, en daarachter een prachtig opgetuigd paard, en op dat paard een man in een purperen mantel!
De gezelligste uurtjes hadden ze altijd, als de grootvizier hun 's middags aan de thee een bezoek bracht. Dan babbelden ze over den ouden tijd, toen ze nog ooievaars waren, de beide vrienden. Als de Kalif recht in zijne nopjes was, vertoonde hij grootvizier-ooievaar.
Musa begreep, dat hem hier een gunstige gelegenheid geboden werd het Arabische gebied uit te breiden, en hij vaardigde een gezantschap af naar Walid, den Kalif en zijn leenheer, om hem zijn oordeel te vragen over een dergelijke onderneming. Walid moedigde dit avontuur zeer aan.
Want ik houd meer van een goed, dan van een slecht humeur, dacht de grootvizier. Dezen middag kwam de grootvizier ook bij den Kalif, maar zijn gezicht stond anders dan anders. De Kalif nam dan ook zijne pijp uit den mond en zei: "Wat nu, waarom zet je zoo'n betrokken gezicht?"
Een aardig zwart knechtje schonk den Kalif een geurig kopje koffie, en dat smaakte zeker heerlijk, want ieder keer als de Kalif een slokje gedronken had, streek hij zich weltevreden met de hand langs den baard. 't Was duidelijk te zien, dat de Kalif goed in zijn humeur was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek