Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
Vorst Ivan lachte hartelijk, toen Yovan had geëindigd, en zei, dat zijn goede vriend zijn booze droomen te wijten had aan het feit, dat zijn kussens te hoog of te laag waren geweest. En na gezegd te hebben "droomen zijn bedrog, alleen God is waarachtig" wendde hij zich af, om te bevelen de dertig kanonnen van de vesting ten teeken van vertrek af te vuren.
De bruid, die in haar onschuld meende, dat hij Prins Maximus was, sloeg haar sluier terug en reikte den valschen bruigom haar hand. De Prinses verneemt de misleiding. Zij, die in de nabijheid waren, deden, alsof zij het voorval niet hadden opgemerkt, maar vorst Ivan zelf zag, wat er gebeurd was en het verontrustte hem zeer.
Toen Ivan op het plein van zijn kasteel aankwam, hielpen eenigen zijner dienaren hem bij het afstijgen van zijn paard, anderen ontdeden hem van zijn wapenrusting en wapenen en zijn zoon Maximus bracht hem een zilveren zitbank, opdat hij kon plaatsnemen en rusten. Ivan wendde zich om, teneinde zijn zoon te danken, maar zie! Een ongeluk was hem overkomen.
Vorst Ivan was ervan overtuigd, dat hij onverstandig had gehandeld, en hij besloot van de verloving af te zien en verbood aan zijn vrienden hem geluk te wenschen. De boodschap van den Doge. Negen jaren verliepen, en het scheen, dat de verloving geheel en al vergeten was en dat de dochter van den doge na niets van Ivan te hebben gehoord met een anderen prins was getrouwd.
Hebt gij spijt van de drie tovars goud, die gij hebt uitgegeven?" Daarop vermande Ivan zich en antwoordde, dat het een geheel ander ongeluk was, dat hem drukte.
Volgens de overlevering schoot Prins Ivan Tzrnoyevitch eens vlak voor een grot een ongewoon zware, wilde geit, die, daar ze doornat was, zich het water van haar huid schudde, tengevolge waarvan daar onmiddellijk een rivier begon te stroomen. Die rivier wordt nu nog de rivier van Tzrnoyevitch genoemd.
Daarna zond Ivan een boodschapper naar Milosh Obrenbegovitch, om hem uit te noodigen zijn stari-svat te zijn en zich te doen vergezellen van zooveel helden, als hij maar met eenige mogelijkheid binnen de provincies van Antivari en Dulzigno kon vinden. Hij schreef ook aan zijn neef kapitein Yovan, en noodigde ook hem uit ter bruiloft te komen met zooveel vrienden als hem maar wilden vergezellen.
Ivan had nog genoeg grootmoedigheid om een dergelijke kloekheid van ziel te bewonderen, en zich tot zijn hovelingen keerende, zeide hij: "Ziet daar een wakkeren kerel, die zoo durft spreken en handelen voor de eer van zijn Vorstin? Wie onder u zou 't zelfde voor mij doen?"
Boden werden naar andere vrienden gezonden, die met blijdschap de uitnoodiging van Ivan ontvingen en weldra was de vlakte van Zablak bezaaid met hun ontelbare tenten.
Maar ik wilde dan vertellen, dat vier weken geleden in een herberg een twist tusschen Czernoviërs en Russen zoo hoog rees, dat men de hulp van een militaire patrouille inriep, die de belhamels naar de wacht meenam. Daar had de gebruikelijke fouilleering plaats, en op een van de mannen vond men een paspoort op naam van Ivan Russakoff, hetgeen de man verklaarde hem toe te behooren."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek