Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Daar ginder ijlt en lijdt hij; en ruwe handen verzwaren zijn lijden misschien! En zij, wat moet, wat mag ze doen? Zal ze haar zachte handen drukken op dat schoone, nu kranke voorhoofd? Hem zoete woorden toefluisteren, om zoo mogelijk kalmte te brengen in dat verhitte brein?
Zie, Vali komt, straft Hodur blind, Hij zoon van 't west en Rinda's kind, En Odins, in één dag volboren, Hij gunt zich rust niet naar behooren, Noch toeft te wasschen zich de handen Zich 't haar te kammen, ijlt door landen Totdat z'n roeping is vervuld En Hodur heeft geboet zijn schuld.
Wanneer Fama naar koning Euander ijlt met de boodschap van Pallas' dood, wordt dit in de vertaling dat de koning mannen uitzendt om nieuws te horen waar zij mee naar huis moeten komen.
Maar hoe groot is hare ontzetting, nu zij, opziende naar een antwoord, niet haren echtvriend gewaarwordt, maar wie weet welk een groot Haagsch heer, met een ridderorde en een knevelbaard! "Excuseer, mijnheer!" en met een kleur als vuur ijlt zij weg, en sleept nu haren wettigen gemaal voor de beeltenis van den lieven jongen, "die zooveel van Pietje heeft". Zoo heeft men een geheel uur gesleten.
Met doodsbleek gelaat staart de oude slotbewaker naar de late gasten. Hij maakt een kruis en ijlt in het vertrek van zijn heer. Daar wankelt een manlijke gestalte, door ouderdom en verdriet gebogen. De ridder snelt hem tegemoet. "Roland" klinkt het als een steunen van de verbleekte lippen van den burchtheer. Zwijgend houdt de late bezoeker den snikkenden ouden heer in de armen gesloten.
De nacht ijlt van mijn doove zinnen En rooft hun wonderlijken waan, Het licht daalt door mijn oogen binnen En doet mijn lippen opengaan. Zie hoe de teedre weide' ontwaken, Waar stilte met de stilte speelt, Nog lijkt het leven zonder sprake Nog lijkt de wereld maar een beeld.
Boet voor uw opzet, keer Zijn wraakvuur eer 't ontgloed'! Vergeet voor eeuwig die u minde, die gy 't harte Verscheurde, en in 't heelal geen' balsem voor haar smarte, Geen troost meer, overliet. Ja, dat ik 't u bezweer'! Verplet Gods wraak me, en u, ziet gy my immer weêr !" Zoo spreekt ze en ijlt vol drift den Jongling uit zijne oogen.
Maar toch.... zij verliet mij eensklaps.... eensklaps.... juist in dat zoozeer gewenschte oogenblik, toen ik een woord van liefde uit haren mond dacht te vernemen; en, zich verwijderende, ijlt zij een ander tegemoet, dien zij wellicht meer hare liefde waardig keurt, doch die haar nooit kan beminnen zooals ik haar bemin!
Neen; hij kent al het onaangename van de luifels der hoeden. IJlings slaat hij den hoek om, ijlt de Gapersteeg door, draaft langs de Wijnstraat, galoppeert door de Posthoornsteeg en komt, bedaard en met een gezicht alsof er niets gebeurd was, de Blaak weder opwandelen. Zij is het waarlijk. Ja, dat vroolijke gezicht, die vriendelijke mond, die speelsche uitdrukking van oogen! Hij groet haar.
Bij hem wordt de zwakheid, die het leven niet beheerschen kan, tot een bedwelmenden roes, die ijlt naar zelfvernietiging. Drie boeken heeft hij geschreven, genoeg, om eene bijzondere begaafdheid te toonen, die, met grooter wilskracht gepaard, den schrijver misschien tot een der besten zou hebben gemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek