Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


't Is toch ellendig dat er in zulke groote steden, en in nog veel grootere, als Lyon, Marseille, Bordeaux, Toulouse, feitelijk geen zelfstandig leven bestaat. Dat daar geen boek wordt gedrukt, dat er geen courant verschijnt, waarvan men den titel of den naam onthoudt. Alles moet alleen en uitsluitend van Parijs komen, moet op Parijs gelijken, aan Parijs herinneren, om in den smaak te vallen.

De vink scheen, voor zoover ik me kan herinneren, iets grooter te zijn dan een Engelsche zwaan. De hofdames noodigden Glumdalclitch dikwijls uit in hun vertrekken te komen en vroegen haar dan mij mee te brengen om het pleizier te hebben mij te zien en aan te raken.

Ik heb nog een jaar gevangen moeten zitten, maar samen met ons allen heeft menschelijkheid in de gevangenis gewoond, en wanneer ik thans heenga, zal ik mij altijd groote bewijzen van goedheid herinneren, die ik hier van bijna iedereen ontvangen heb, en op den dag van mijn ontslag zal ik velen menschen veelvuldigen dank kunnen betuigen en hun vragen aan mij te blijven denken als ik aan hen.

Hij antwoordde: "Helaas, 't is mij een nieuwe smart aan uw verlangen te voldoen. 't Is achttien jaar geleden dat ik Antequerre heb verlaten, waar men zich mij wel niet dan met afschuw zal herinneren. Ge hebt zelf misschien wel eens van mij hooren spreken. Ik heet don Anastasio de Rada". "Gerechte hemel," riep ik uit.

Die beide steden lagen, zooals men zich nog wel herinneren zal, in het zuidelijke gedeelte van den Staat Orégon, die deel uitmaakt van de Vereenigde Staten van Noord-Amerika.

Voor zoover ze zich herinneren konden, was de poot in beide gevallen mooi recht genezen in plaats van aan den eenen kant naar buiten te steken, zooals de poot van een kuiken doet, als hij gebroken is geweest en ze hem vanzelf weer hebben laten aaneengroeien.

Het was hem, of hij hem reeds vroeger aanschouwd had en wel in beter en gelukkiger dagen; doch waar, dit zocht hij zich vruchteloos te herinneren.

Intusschen bleef ik op behoorlijken afstand van de kust tot drie uur Donderdagmiddag; toen was het weder wat wij noemen »handzamer« geworden en zag ik er geen bezwaar meer in, naar binnen te loopen. Tegen zes uur waren wij in de haven. Dit was de tweede maal, voor zoover ik mij kan herinneren, dat ik voor IJmuiden buiten moest blijven.

Hij dacht een oogenblik na, en zeide toen op beleefden, half gemeenzamen toon: »Nu kan ik mij den naam niet meer herinneren van dat jonge mensch, dat daar juist heenging .... hij is adjunct-commies, niet waar?" »Zijn naam is De Witt! Een jong en veelbelovend ambtenaar!" »Dat zou men aan zijn uiterlijk niet zeggen!" »Waarom niet?"

Mij dacht, dat hij het verlangen betuigde u te zien. Wilt gij mij volgen?" "Zeker, zeker!" riep de substituut met onverborgene blijdschap. "Maar gij zult hem het ongeluk niet herinneren?" "Neen, tenzij hij zelf er van sprak. Men kan het niet weten." "Kom dan, substituut, ik zal u tot hem leiden." Toen zij de deur der ziekenkamer openden, werd hun door een teeken de stilte aangeraden.