Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Gunnar Isachsen, indertijd deelnemer aan de expeditie van Sverdrup naar Groenland met de Fram en eveneens deelnemer aan de onderzoekingen van den vorst van Monaco in het Noordwesten van Spitsbergen in den winter 1906-7, is nu samen met veel noorsche geleerden aan het op touw zetten bezig van een groote wetenschappelijke noorsche expeditie naar Spitsbergen.
In dit verband noemen wij een paar andere schrijvers in landsmaal, die in dezelfde periode optreden. Van de dramatische dichters uit het einde der eeuw is de meest bekende en de vruchtbaarste Gunnar Heiberg. Als kunstenaar onderscheidt hij zich door zijn bij uitstek aesthetisch standpunt. Hij plaatst zich op een afstand en satyriseert. Een moreelen maatstaf legt hij niet aan.
De aanvallen van angst en twijfel nemen toe, in heviger mate, nadat Gunnar het huis heeft verlaten en Enok zich verwijt, dat hij hem de wereld en het verderf in heeft gezonden. En als Enok vernomen heeft, dat Gunnar zich met eene vrouw heeft ingelaten en nu naar Amerika vertrokken is, komt de catastrophe.
Gunnar, speelt evenals Orpheus of Amphion zulke wondervolle melodieën op zijn harp, dat zelfs de slangen in slaap gezongen werden. Volgens sommige overleveringen herinnert Atli aan Fafnir en begeert het bezit van goud.
Geen woorden waren in staat den droevigen toestand te verbeteren, en Brunhild weigerde er notitie van te nemen toen Sigurd aanbood Goedroen te laten loopen, zeggende als zij hem prijs gaf, dat hij niet ontrouw jegens Gunnar zou zijn.
Door nood gedrongen gaf Atli onmiddellijk bevel dat Högni's hart zou worden gebracht, maar zijn knechten, bang om de hand te slaan aan zulk een verschriklijken krijgsman, vermoordden den lafhartigen kok Hialli. Het trillende hart van dezen armen kerel ontlokte verachtelijke woorden aan Gunnar, die verklaarde dat zulk een vreesachtig lichaamsdeel nooit aan zijn moedigen broeder kon hebben behoord.
Gunnar maakte zich onmiddellijk gereed om dit meisje te zoeken, en gesterkt door een van de tooverdranken van zijn moeder en aangemoedigd door Sigurd, die hem vergezelde, had hij goed vertrouwen op welslagen. Maar toen hij den top van den berg bereikte en in het vuur wilde rijden, ging zijn ros verschrikt terug en hij kon het er niet toe krijgen nog een stap te doen.
Aangezien Sigurd nu den Helm van den Schrik droeg, en Grimhild Gunnar een tooverdrank had gegeven in geval dit noodig zou zijn, was het voor de wachters mogelijk hun gestalte en gelaatstrekken te ruilen, en, ziende dat Gunnar niet kon doordringen in den vlammenmuur, stelde Sigurd voor het uiterlijk van Gunnar aan te nemen en de bruid voor hem te nemen.
Maar ofschoon Sigurd zijn vrouw liefhad en een ware broederlijke genegenheid voor haar broeders koesterde, kon hij zijn kwellend gevoel van gedruktheid niet kwijt raken en men zag hem zelden zoo blij glimlachen als voorheen. Giuki was nu gestorven, en zijn oudste zoon, Gunnar, regeerde in zijn plaats.
Maar Gunnar voelt zijne nabijheid; hij moet er zijn, want hij heeft hem iets te zeggen. "Ja, dat hij kwam, zoodat ik hem alles kon zeggen. En hem zeggen, dat ik alles begrijp. Want ik voel zijn angst; die beeft nu in mijn eigen boezem. En ik weet, dat hij, die zijn weg gaat, zijn hel vooruit gehad heeft. "Vaarwel, vader. Rust in vrede, in alle eeuwigheid. En vergeef.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek