Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Zijn leven was zijn goudtresoor, Zijn wellust snoodverkregen schatten. Nog nauw bemerkt hij 't vuur der min, Dat Edward in het harte gloorde, Als plotseling zijn dwangbevel Des jonglings vreugdedroom verstoorde. Vaak blijft hij, 's vaders oog ontvlucht, In 't overhangend groen der blaâren, Op 't dierbaar meisjen van zijn hart Met tranen in zijne oogen staren.
Hij moest eens niezen, en bracht zijn servet over zijn gelaat, dat naderhand purpergloeiend te voorschijn kwam, zijpelend van wellust. 't Had hem alzoo deugd gedaan, en hij veegde zijne oogen drooge. Vandaag moogt ge u deugd doen, zei hij. Hij keek naar een rijkelijken hamelbout, die vol souse onder een gulden korste daar gloorde, triomfelijk en wonderbaar.
Daarna zal het morgenrood weder aanvangen te gloren. Dit ziende zullen de valsche vorsten en priesters allen te zamen tegen de vrijheid kampen en worstelen; maar vrijheid, liefde en eendracht zullen het volk in hare hoede nemen, en met het juul uit de vuile poel rijzen. Het licht, dat eerst alleen gloorde, zal dan van lieverlede tot eene vlam worden.
En toch gloorde daar nog een vonkje der oude liefde in zijn hart, dat zij wist het wel tot een hoog vuur had kunnen opvlammen, had zij zulks gewild en zich om zijnentwil veranderd. Maar zij was er volkomen onverschillig voor, en daar hij dit maar al te zeer begreep, was zijn humeur onaangenaam en prikkelbaar geworden.
Ze keek hem in 't gelaat, en die bleeke trekken brachten een schok teweeg in de ingesluimerde cellen van haar brein, iets als een vonk gloorde op in haar geest, ze herkende haar zoon, en, een kreet slakend, viel ze op den bezwijmden knaap, hem kussend en omhelzend. Moeder en zoon bleven roerloos liggen. Toen Basilio weer bijkwam, vond hij zijn moeder bewusteloos.
En de zonne gloorde over land en zee, verguldde de gezwollen korenaren, rijpte de druiven en strooide op elke baar van de zee flikkerende perelen, het sieraad van Neerlands bruid: de Vrijheid. Vervolgens werd de Prins, te Delft zijnde, door een vierden moordenaar met drie kogels in de borst getroffen. En hij stierf, volgens zijne spreuk: "Rustig onder de wreede baren".
De Provençaalsche dichtkunst werd, toen het eerste morgenrood van Nieuw-Europeesche poezie en literatuur in de 12de en 13de eeuw weder gloorde, aan de Europeesche naburen der Arabieren, door deze hunne vijanden tegelijkertijd opgedrongen en opgezongen.
Toen de morgenzon gloorde, spoedde hij zich naar een der kijkgaten, om den toestand te overzien. En nu bemerkte hij tot zijn schrik, dat de belegeraars zelfs stukken geschut met zich hadden medegevoerd, en die verdelgingsmiddelen, destijds bussen genoemd, reeds hadden opgesteld, om met de beschieting van den toren te beginnen.
Een zonderlinge ontroering was over zijn denken gedauwd, en zijn starre afgetobd gelaat werd stiller in een vagen glimlach. Zoo zat hij een langen tijd, turende in een schemer van vrede, waardoor een zacht-goudene morgen gloorde.... Zacharia dacht aan den dood.... O, doet dit alles niet huiveren van ontroering: van schoonheid-genieten en medelijden?
Voor hem geene muziek zoo echt, zoo verkwikkelijk, als die daar gemaakt werdt door vier bevriende menschen in de stille binnenkamer de lampen brandende op de tafel, het wintervuur flikkerende in den haard, en in eenen kring de huisgenooten, luisterend naar het onaanmatigend spel. Dan gloorde er avondlicht in zijn gemoed. »Harmonia", fluisterde hij: »Gods liefste engel Harmonia is in ons midden!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek