Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
En bij het zwemmen bloeiden telkens hun voeten op, met de zolen rozigend in het zonnegezeef tusschen de neêr zwevende rozebladeren. En glimlachten zij en glansden van welbehagen hun lang gespletene, donkere oogen. Vreemdelingen? vroegen de baders de capsariï, die hielpen met uitkleeden en bewaren van kleeding. Wie weet.... Patriciërs? Jonge patriciërs....?
De beide koninginnen glimlachten elkander, zacht zingende, toe, vingers geheven. Toen zag Ysabele plotseling, dat in het gouddraad-blonde haar der "fonteyne aller schoonheden" een zilveren draad verglinsterde. En begreep Ysabele, waarom Guenever den ouden Boom liever had dan al de nieuwe enghienen.
Enguerrand de Marigny heeft hem doen geloven dat Vlaanderen een goudmijn is, en dit is niet slecht gezegd; want in het land waar wij nu zijn, is meer goud en zilver dan in geheel Frankrijk." De ridders glimlachten en bogen meermalen hun hoofden ten teken van toestemming.
Niet ongaarne ontvingen de lippen des meesters den rijken schat der vrouwelijke teederheid, maar op alle smeekbeden en verzekeringen van de door nieuwsgierigheid geprikkelde vrouw, glimlachten zij slechts bitter en spraken evenveel over het geheim als de oesters over hun schalen.
"Dan kun je 't mij leeren; en wanneer we dan Hamlet opvoeren, kun jij Laertes zijn, en kunnen we dat gevecht mooi voorstellen." Laurie barstte uit in zoo'n hartelijk gelach, dat verscheiden voorbijgangers huns ondanks glimlachten. "Ik zal het je leeren, of we Hamlet spelen of niet; het is een heerlijke sport en het zal je spieren stalen.
"En de receptie bij den kolonel dan?" Een uitdrukking van groote teleurstelling kwam over haar opgewekt gezichtje. "O, die had ik vergeten.... Hè, hoe saai!" "Ik kwam maar eens even naar je kijken. Ik geloof dat ik ook alweer verlangde," en toen glimlachten zij elkaar toe. "Maar er is niets aan te doen," hervatte zij dapper. "Ga maar gauw. Het kan vlug afloopen, niet?"
Want hij was voor haar de held, van wien zij gelezen had, van wien zij wist de heldendaden en de roemruchtigheden en die, ontrouwe aan vele liefde, steeds trouw was gebleven aan zijn groot geloof: geloof aan het Wonder en aan de Werkelijkheid van het Aventuur.... En zij zelve, zij wilde gelooven aan het Wonder en het Aventuur, wat om haar henen ook glimlachten de baroenen haars vaders en hunne edelvrouwen.
Ik beproefde te vergeefs een glimlachje op hun gelaat te betrappen; zij lachten somtijds door eene soort van onwillekeurige samentrekking der spieren, maar zij glimlachten nooit.
Over het harde en bittere der diktatuur en haar gevaren, over de plicht der partijtucht en hare grenzen. Onze ervaringen in de beweging wisselden wij uit in vertrouwelijke, soms spottende woorden. Dan glimlachten onze oogen elkaar toe, met den glimlach der oude auguren, wanneer zij elkaar ontmoetten....
En hij had zich uitgeput met te verzinnen, maar zij was niet tevreden geweest met wat hij verzonnen had... hij moest nog maar eens zoeken.... nu, scheen hij dat gevonden te hebben? Ik ben heusch nieuwsgierig? fluisterde zij weêr, glimlachend. Straks! fluisterde hij terug en zij glimlachten beiden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek