United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Daarop kuste ze den drempel van haar huisje, en volgde den prins en haar vader. In zijn breeden stoel gezeten, zag de koning droevig in den tuin, die zijn paleis omgaf. Schemer hing al zwaar in de zomersche paden; en nog altijd was zijn zoon niet terug gekeerd, na twee dagen afwezig zijn. Hij was alleen.
't Was of hij achterna gezeten werd door onzichtbare vijanden, die hem zijn voedsel zouden rooven als hij zich niet haastte; hij had geen tijd, geen tijd; hij moest in allerijl weer naar zijn "office" om nog maar steeds meer geld te verdienen en met dat geld dan eindelijk van het leven te genieten....? Wel neen: hij had immers geen tijd daarvoor, en dat was ook zijn doel niet.
Gewis, voor de lustige vlammen gezeten, met het boek van een lievelmgsschrijver in de hand on het vooruitzicht van een krachtigen wintermaaltijd des middags, of van opwekkelijke punch des avonds, nu en dan een blik te slaan op het bevrozen tooneel, dat buiten is, de helderheid van hemel, aarde en haard te genieten, het flikkeren van de witte sneeuw met dat der gele en oranje vlammen te vergelijken ... het is zalig Maar het ijs, het ijs! ... Waarom ijs?
Zoo duurde de bladerendans, eentonig en onafgebroken tot de regen ze vastsloeg en verrotte. De boomen treurden lijk moeders om hun bladeren.... Onder het karrenkot stonden Marieke en Charlot met opgestroopte mouwen aan de dampende waschkuip, en Pallieter op de knieën gezeten, was aan het hout hakken.
Bij het afscheid kregen onze beide adelborsten aanbevelingsbrieven mee aan de voornaamste families van Palermo en aanvaardden, op keurig opgetuigde muilezels gezeten, hun tocht.
Veertien uren achtereen hebben we in den trein gezeten. We voelen ons te zeer geradbraakt om iets anders te doen, dan te snakken naar voedsel en een beter bed dan gisteren te Calama. Gelukkig vinden we hier een hôtel, dat aan een Franschman behoort, en waar we een goed avondmaal en een zindelijke slaapplaats kunnen krijgen.
"Van wie zijn die uien?" "Van u." "Hoe komt gij er dan aan?" "Ik heb ze in uw veld gestolen." "En dat is niet de eerste keer!" Met die woorden stond hij op in het rijtuig, waarin ik met hem was gezeten, en gaf den man een klinkenden klap op de wang, met veel meer kracht, dan waartoe ik hem in staat achtte.
Onmiddellijk na zijne wapenboden verscheen de graaf van Vlaanderen, gezeten op een moedig wit paard, dat bijna geheel met een dekkleed van goudlaken was behangen. Graaf Karel kon de veertig jaar bereikt hebben.
Hij lag onbeweeglijk en recht tegen de kussens aan, zijn geschoeide handen rustend op den zilveren knop van zijn stok. Een duizelende lichtheid vervulde zijn hoofd en zoo hij niet gezeten had, ware hij gewankeld, nu zijn longen als een golf van zuurstof inzogen. Hij sloot even de oogen, die hem pijn deden, terwijl het suisde in zijn ooren, en de wielen van het rijtuig draaiden in zijn hersens.
Hij had weinig gesproken met de beide mannen, die elkander aflosten bij zijn bewaking, en zij, van hun kant, deden geen moeite zijn aandacht te trekken. Hij had daar gezeten, wakker, maar droomend.