Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Fine verdween en Marie trok een gezicht achter haar rug en zocht de schaal, die zij bracht. Emilie had weldra de tafel gedekt en trok tusschen hare knieën den wijn open. Marie kwam terug. Schenk den wijn toch in hunne mooie karaffen! riep Marie! Ik vind het bespottelijk, als je mooie dingen gekregen hebt, en je gebruikt ze niet. Dat is een idée! riep Emilie terug.
Voor van avond mag het schitterende verlichting zijn! riep Emilie vroolijk, nadat zij de drie kranen van de gaskroon had geopend en het gas met een geplof ontvlamd was. Morgen pas begint de zuinigheid! fluisterde zij zachter, opdat Fine haar niet zou hooren.
Neen, neen! riepen Georges en Lili tegelijk. Niets er van: jullie eten meê, samen, samen... Emilie en Marie verweerden zich en gilden van discretie, maar het hielp niet. Georges en Lili troonden hen naar beneden. Beneden was Fine verbouwereerd geweest van dat ondeftige lawaai daar boven, maar Georges merkte haar zuur gezicht niet op. Fine, zet nog twee borden op tafel, allons, gauw!
Henriette stelde ons aan elkander voor, als mijnheer Van der Hoogen en mijnheer Hildebrand. Mijnheer Van der Hoogen plaatste zich vervolgens op den hem aangeboden stoel, bracht den duim van zijne rechterband ter hoogte van zijn rechterschouder, en stak hem door het armsgat van het gebrocheerde vestje, zoodat zijne taille fine allerschitterendst uitkwam.
Lili zelve zette twee stoelen bij, Georges duwde Emilie en Marie er op en maakte zich meester van haar beider hoeden, die hij op de canapé gooide. Emilie en Marie verweerden zich nog als wanhopigen, maar het hielp niet en Georges bond haar beiden een servet onder de kin. Fine zocht, zoo goed als zij kon, haar weg in de porceleinkast, en zette twee couverts voor elk der gevangenen.
Marie kietelde Emilie en Emilie verweerde zich smeekend, terwijl het gordijn heen en weêr zwaaide. Plotseling werden zij weder stil en luisterden: Emilie! Marie! riepen Georges en Lili beneden. Cht! Hoû je stil! fluisterde Emilie. Die vervelende Fine! bromde Marie. Dat ze toch niet uit zichzelve begrepen heeft, dat ze moest jokken! Marie! Emilie!
Dan zullen wij de tafel wel dekken. Ziet u, ik weet nog niet zoo precies waar alles staat. Goed, best, Fine, ga maar. Fine keerde terug naar de coteletten en Emilie maakte de muurkast open, waarin het servies stond. Marie, help me dan toch, in plaats van met die bloemen te staan zeuren!
Nu moet verder de vraag gesteld worden in hoeverre de placeur etc. medeplichtig kan zijn aan het feit, dat iemand van het opzettelijk teweeg brengen of bevorderen van ontucht door een minderjarige met een derde eene gewoonte maakt. Wat beteekent art. 250 2º in fine?
Freule, kan ik terecht in de porceleinkast? vroeg Fine met iets dreigends, als was zij van plan de kast open te breken, wanneer men er haar niet toeliet. Zeker Fine, hier is de sleutel: wat moet je hebben? Wel, freule, van alles! Borden en schalen en de soepterrien. En vorken en messen zie ik ook niet. Maar eigenlijk zou ik goed doen met naar mijn coteletten te gaan kijken. O, best, Fine.
Fine had zeker een soort welkomstgroet geuit! En van wie is dat rijtuig, Fine? Dat rijtuig, dat voorstaat.... Zij hoorden niet wat Fine antwoordde, want Fine sprak altijd gedempt, op een deftigen toon. Maar Emilie's en Marie's vertwijfeling was geweken en zij gierden nog slechts in stilte over hare komieke vlucht achter het gordijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek