Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Hoe? met een paar dozijn gewapende politie-manschappen voor een land zoo groot als half-Borneo! Voor wie gevangen werden was de straf vroeger dwangarbeid in ballingschap. Het bleek, in de praktijk, de doodstraf. De Papoea verdroeg, met zijn lichaam, de rijstvoeding van Celebes of Sumatra niet, met zijn gemoed niet het heimwee; hij stierf al na korten tijd.
Hij dacht dat ze krankzinnig was, trachtte haar van haar voornemen af te brengen, beduidde haar niet te volharden in haar wensch de vrouw te worden van een tot dwangarbeid veroordeelde. Helaas! 't was zoo gemaklijk hem zijn vrijheid te hergeven... De gunst, die men haar toestond bestond alleen in 't verlof hem te volgen, met hem te lijden, te sterven.
"Zijt ge misschien een bloedverwant, mijnheer?" "Neen, ik ken hier niemand. Heeft er een veroordeeling plaats gehad?" "Zekerlijk. 't Kon onmogelijk anders." "Tot dwangarbeid?... "Levenslang." Hij hernam met een nauwelijks hoorbare stem: "De identiteit is dus bewezen?" "Welke identiteit?" hernam de advocaat. "Er was geen identiteit te bewijzen. De zaak was eenvoudig.
De Morder vernam dus meer voor zijn geld dan Pols, vooral toen de vriendelijke policiedienaar door de verklaring van het woord Schallenwerk, als synoniem met dwangarbeid, nog eenig meerder licht over de zaak verspreidde.
Men leidde Chenildieu binnen, een tot levenslangen dwangarbeid veroordeelde, zooals zijn rood buis en zijn groene muts te kennen gaven. Hij onderging zijn straf in 't bagno te Toulon, van waar men hem wegens deze zaak had doen overkomen.
Wat de politieorganisaties nalaten, doen de kerken. Wat de meeste politie-chefs niet durven, nemen talrijke predikanten en priesters voor hun verantwoording. De kerk laat zich horen bij ethische vragen over racisme, dwangarbeid, deportatie van Joden, de jacht op mensen. Het blijken dan ook vooral gelovige politiemensen te zijn die in verzet komen.
Deze man heet niet Champmathieu; 't is een voormalige galeislaaf, die zeer ondeugend en gevreesd was, Jean Valjean geheeten. Men heeft hem na 't einde van zijn straftijd slechts met het grootste leedwezen zijn vrijheid hergeven. Hij heeft negentien jaren dwangarbeid gehad, wegens diefstal met verzwarende omstandigheden. Vijf of zes keeren heeft hij getracht te ontvluchten.
Toen hij een paar el diep gekomen was, vond hij een mergellaag. Hij had in Skaane geleerd waar mergel goed voor is, en hoewel hij nu een heel stil man was geworden, raakte hij opgewonden van vreugd. Nu wist hij, dat hij niet alleen het zand zou overwinnen, maar dat hij het ook vruchtbaar maken zou. Nu was het gedaan met den dwangarbeid; nu kwam er een werken met hoop en vreugd.
Op eene bevolking van drieduizend-tweehonderd-zes inwoners, volgens de volkstelling van 1 December 1880, waren er toen zeven-en-zeventig militairen en achthonderd veroordeelden, hetzij tot dwangarbeid, hetzij enkel tot hechtenis.
Of ik hem herken! wij hebben vijf jaren lang aan dezelfde keten gezeten. Zijt ge boos, oude?" "Ga zitten," zei de president. De deurwaarder bracht Cochepaille binnen; deze tweede tot levenslangen dwangarbeid veroordeelde, evenals Chenildieu uit het bagno gekomen en in 't rood gekleed, was een boer uit Lourdes, en een halve beer der Pyreneën.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek