Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Haar dwalende blik valt op den kalender. Reeds vijf Maart?.... Ja zeker, het is de vijfde Maart vandaag. Dat wist ze wel, en toch schijnt het haar vreemd. Toen zij in die andere kamer de gordijnen neerliet en de deur sloot om haar kranken lieveling te verplegen, was het nog geen half Februari. En de tijd is onmerkbaar voortgegleden.
Beklaag haar, dat arme dwalende meisje, dat van haar eigen wil een Voorzienigheid maakt en zich den dood in de armen werpt!
Met dwalende gedachten had zij nu gezien, hoe Leentje, de meid, in de andere kamer de ronde eettafel voor de lunch had gedekt, voor haar alleen, en met een matte berusting zette zij zich neêr, loodzwaar gedrukt onder een hatelijke verlatenheid.
Eerst was zij stil, somber, kribbig geworden; weldra werd zij zeer melancholiek: zij zong niet meer en had op een morgen Roberts, haar muziekmeester, op een Donderdagmiddag Paul Van Raat afgeschreven. Op een morgen, na haar wandeling, omstreeks half elf, kwam zij thuis en wierp zich peinzend neêr op haar divan, terwijl zij, liggende, met dwalende vingeren, haar manteltje loshaakte.
Dorian antwoordde niet, maar stond van tafel op en zette zich in de kamer voor de piano, de vingers dwalende over het zwart en wit ivoor der noten; toen de koffie was binnengebracht, stond hij op en, omziende naar Lord Henry, zeide hij: Harry, is het ooit bij je opgekomen, dat Basil vermoord kon zijn? Lord Henry gaapte. Basil was heel populair en hij droeg altijd een Waterburyhorloge.
De dwalende maagd greep het glinsterende snoer en drukte het aan hare lippen en op haar hart, terwijl zij hijgend uitriep: "Het is waar, het is waar, ik kan niet meer twijfelen! Hoe looft mijne ziel, o, God! Aan mij dit pand, aan mij voor altijd!"
Ons hart springt van vreugde op, wanneer wij een enkele maal in Amsterdam den trein ontstijgen; wij zijn dan vol jolijt, vanaf den eersten borrel in een grootsteedsch koffiehuis, tot het moment, dat we ons haastig weer naar het station spoeden, door de duistere straten, waar een dwalende vrouw ons vòl ingehouden haat tusschen de tanden door toe-sist: »Dag sssch
Het was de Dwalende Vlam, in een lang bruin kleed gewikkeld, dat met een gordel om haar middel bevestigd was. Den vorigen avond was deze krankzinnige de onbewuste gids geweest van den Engelschen officier en zijne manschappen. Sedert den vorigen dag in de vallei teruggekomen, was zij werktuiglijk naar den pâl van Tandît gegaan, waarheen een soort van instinct haar terugvoerde.
En zij leefde de dagen, die kwamen, in hare zelfverwondering voort, dwalende door haar gedroom als door een nieuw land, waar veel licht scheen, met verre, in licht verbleekte landschappen, die waren als luchtverhevelingen, in glanstrillingen sidderende aan den horizont.
Elken avond, een half uur voor zonsondergang, komen de monniken bijeen om voor de dwalende reizigers te bidden, terwijl de simanders van verre de echo's der bergen doen weergalmen. Een kaloyer waakt den geheelen nacht in het xenodokion, en voorziet menschen en beesten van levensmiddelen, in afwachting dat de poort van het klooster geopend wordt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek