United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alonzo Spinola had het, op den uitdrukkelijken wil van zijn vader, bijgewoond; doch terwijl zijn lichaam aan die plaats tegenwoordig was, bevond zijn geest zich op den Oldenburgh; en alzoo droefgeestig en treurig terneergezeten, zag hij met weemoed de ure naderen, waarin hij een land zou vaarwel zeggen, waar hij den kostbaren door hem gevonden schat voor altijd moest achterlaten.
Maar eerst diep droefgeestig wordt het den zwerver in ranke roeiboot te moede, die, de riemen in de hand, eenige uren lang deze oneindige landzee door- en overkruist. Een onuitsprekelijk drukkend gevoel van verlatenheid en treurigheid grijpt den omdwaler over het watervlak aan. Verstomd, wijd in het rond, alle stemmen van mensch en dier.
Zes uren later er had oponthoud plaats gehad bij een sluis, welker deuren slecht sloten waren de gehuchten en de pachthoeven van dit wel wat droefgeestig land, alsook de uitgestrekte moerassen van de Add, die op den rechteroever van het kanaal, aangetroffen werden, voorbij gestevend. The Linnet stopte een oogenblik later bij het dorp Ballanoch.
De klokken hieven met angstvolle stem hun droefgeestig gebed aan, en in de korte stilte, die het geweldige loeien der ontketende elementen telkens afwisselde, klonk het als een klagelijk gekreun door de lucht. Op de tweede verdieping van den toren bevonden zich de twee knapen, die we terloops pratende met den filosoof hebben gezien.
Is hij ziek, of hebben kwade droomen hem droefgeestig gestemd, dan verschaft hij zich van den Iman een pot, die van binnen met verscheidene spreuken uit den Koran beschreven is, vult dien met water, laat de met inkt geschrevene spreuken in het water oplossen, en drinkt dan, in het heiligste vertrouwen op eene goede uitwerking, deze vloeibaar gewordene heilige spreuken op.
Ik moet echter een enkelen van dezen hoop uitzonderen: deze was een jongeling van een schrander, doch eenigszins droefgeestig voorkomen, en blijkbaar van een zwak en teringachtig gestel.
Nadat de winterstormen over waren, maakte hij van het zachte weer in Mei gebruik, en ging hij met zijn broeder, den adelantado, den koning te Segovia bezoeken. Als een vermoeid, droefgeestig, miskend man, meer door verdriet dan door den ouderdom gebogen, ging de ontdekker van een nieuwe wereld, door de poorten van de koninklijke stad.
Langzaam opende de prins de oogen: zachte, vriendelijke oogen, in een droefgeestig gezicht. Het meisje liet den rozenstruik los, die nu tusschen hem en haar dicht sloeg. Hij sloot weer half de oogen, en bleef stil liggen. Toen kwam het blonde meisje achter de dennen vandaan, voorzichtigjes, zachtjes als een schuw vogeltje, dat toch nieuwsgierig is.
"Welke bevelen zal Uwe Hoogheid mij geven?" vroeg Van Kinschot, met een droefgeestig oog den Stadhouder aanstarende. "Geene! volstrekt geene! zoo er nog één vonk gevoel in den verrader is overgebleven, zal hij mij om vergiffenis komen smeeken;.... in het omgekeerd geval wil ik hem den tijd laten, zich door de vlucht te redden."
Nadat ik aan dat schouwspel eenige minuten lang mijn aandacht had gewijd in een stemming, die op weg was zeer droefgeestig te worden, ging ik een bezoek brengen aan twee personen, die ik te Mandalay kon ontmoeten, twee zeer interessante personen, hoofdpersonen bij het feest, die zich van die eer verzekerd hadden door de apostolische rol, hun toegewezen in den godsdienst van Boeddha.
Woord Van De Dag