Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
»Je hebt slaap, is 't niet, beste jongen?« vroeg de dokter. »Neen mijnheer,« antwoordde Oliver. »Juist,« zei de dokter met een heel slim, voldaan gezicht. »Je hebt geen slaap en geen dorst. Is 't wel?« »Ja mijnheer, wèl dorst,« antwoordde Oliver. »Net wat ik verwachtte, juffrouw Bedwin,« zei de dokter. »Natuurlijk is hij dorstig.
De maan verscheen natuurlijk in 't geheel niet; dus moest het daglicht worden afgewacht, dat tegen vijf uur 's morgens met moeite door de zware regenwolken brak. Dit was het sein voor vertrek. Het was een droevige optocht. Menschen en dieren waren nat, hongerig, dorstig, moe, stijf en koud.
Alleen had de natuurlijke gave om zijn heele omgeving gezellig te maken hem dan wat meer geld opgebracht. Hij was gansch geen type van een verdroogden schoolmeester, nog al rijzig, gezet, kleurig en met springende haren. Zijn gezetheid bracht zeker mee, dat hij zomers nog al dorstig was. Dan kon hij zoo smakelijk een glas water leegdrinken.
Toch spreekt de Heilige Schrift gedurig van een »dorstig land«; niet enkel overdrachtelijk om op onze ziel te doelen, maar ook in eigenlijken zin, als ze spreekt van het veld, van een stuk land, van een akker. Dit komt daarvandaan, dat de Heilige Schrift de natuur nooit van den mensch afscheidt.
Het werd in stukken gebroken en onder het rusten laafden we er ons mee, want de wandeling had ons dorstig gemaakt. Anderhalf uur brachten ons terug naar den molen, buitengewoon hongerig en bereid, om uitstekende eer te bewijzen aan een uitstekend maal, dat onze gastheer en zijn dochter er als bij een pic-nic heen hadden laten brengen.
Het was jammerlijk, het was zoo'n zielige vertooning, maar ik versteende mijn hart en liet hem slechts harder loopen. Ten laatste putte ik hem geheel uit en hij viel neer, geheel op, met gebroken hart, hongerig en dorstig.
Het is inderdaad altijd vol op de Cuesta del Carmel, en soms heeft men moeite, zich een weg te banen door de troepen ezels, die aan de rivier water gaan halen, want Toledo, dat op een rots is gebouwd, schijnt bijna even dorstig als de Manzanares zelf. Het is niet sinds gisteren, dat men er van droomt, de zoete wateren van de geliefde Taag omhoog te voeren tot aan de lippen der stedelingen.
Maar de landman, die langs dien dorren akker heenwandelt, die weet het, die voelt, dat het land dorstig is, en die bidt, dat de Heere den dorst van het land wegneme en lessche. En is ook dit niet uw beeld?
SALOMON heeft met reden gezegd, dat goede tydingen, uit ver afgelegene landen komende, voor de ziel dat geen zyn, het welk frisch water voor een zeer dorstig mensch is.
»Nog een tien minuten!" »Poeh, poeh, mijn zoon! Het lijkt er niet naar! Van hier tot den kapelaan Maar zegt me eens: wat willen de heeren eigenlijk van den kapelaan?" »Drinken, paterlief, drinken! Wij zijn als sponzen zoo dorstig. Voor elken droppel dien hij ons schenkt, zullen wij hem zeven jaren levens toebidden!" »Misericordia! verschoont hem!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek