Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Als men haar voor de eerste maal ziet, gevoelt men altijd in haar tegenwoordigheid een soort van desillusie; maar weldra wordt men geboeid door de exotische kwijning van haar zwarte oogen, door de verleidelijke zachtheid van het gelaat, de elegante losheid van haar taille en haar ronde schouders, aantrekkelijkheden, die de bedriegelijke photographie niet kan uitdrukken; buitendien gewent men spoedig aan wat eerst ons aesthetisch gevoel onaangenaam aandoet, dat wil zeggen, aan den platten neus, het prognatisme en de vooruitstekende jukbeenderen.
En...... Moeder moest bekennen, dat het meisje waarheid had gesproken. Ik was verslagen, en kon dien avond niet meer vroolijk worden. Ma vermocht me niet te troosten. Een ondraaglijke desillusie, die lang nawerkte. Toch heeft Moeder hier terecht kunnen aanvoeren, dat ze onwaar was geweest uit hartelijke liefde en goedheid voor haar kind.
Rita, die haar stille verloving als geheim bij zich ronddraagt, ontdekt de vernedering, als haar Govert, die in Leiden studeert, met de vacantie door zijn ouders naar een buitenverblijf wordt gestuurd. En zij lijdt onder de desillusie, alléén. Dan volgt de bekentenis aan moeder, die haar over alles heen helpt.
Onlangs heb ik dan waarlijk mijn eigen burger-bed weer gezien. En de désillusie was volkomen. Ik begrijp u allen niet: hoe ge slapen kunt in al die kille lakens! en dan dat ènge vachtje op den grond er voor, en dat weeë veeren van de matras... neen, dat is niets voor mij! Ik houd er van, de stevige, prikkelende stroosprieten in mijne heupen te gevoelen, ik geniet bij het ontwaken met een mond vol deken-wol, en ik k
De oude satire van cynische vrouwenverguizing krijgt er op eens een heel andere, verfijnde stemming door: in de Quinze joyes de mariage is de botte vrouwensmaad van voorheen getemperd door een toon van stille desillusie en gedruktheid, die er het navrante aan geeft van een moderne huwelijksnovelle: de gedachten zijn ijl, vluchtig uitgedrukt; de gesprekken zijn te teer voor de boosaardige bedoeling.
En terwijl ze dacht aan Eduard en de desillusie over hem, was 't toch, of zij 't nu anders zag, als 'n klein droef gebeuren in 'n groot leven; en, de handen achter haar hoofd saamgevouwen, staarde ze strak in den spiegel naar haar gezicht, om de toekomst te lezen uit haar lippen en oogen. Zelfstandig zou ze nu moeten worden, goed en sterk.
Het is de aanbiddelijke zelfbespotting, de figuur van "l'amant remis et renié", die Villon aanneemt, het zijn de matte liedjes der desillusie, die Charles d'Orléans zingt. Het is de lach in tranen: "Je riz en pleurs" is niet enkel Villon's vinding geweest.
De désillusie van Suzanne Desprès laat zich na zoo'n vraag begrijpen, hoewel zij er bij zich zelf toch om lachen moest. Elena Sanz.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek