Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Hiermede moest hij het touw naar binnen trekken om zoo noodig de lichamen der ratten naar buiten te sleepen. Bensington bemerkte dat het voorwerp hetwelk hij in de hand hield, Cossar's zijden hoed was. Hoe was die daar gekomen?... In ieder geval was het een soort souvenir.
Bij elk van de aangrenzende holen stond een klein groepje met een lantaarn op den grond, die het hol verlichtte, en een man lag voor elk hol geknield te mikken op de ronde, ledige diepte, wachtend dat er iets zoude uitkomen. Eindelooze spanning. Toen hoorden zij Cossar's eerste schot, als een ontploffing in een mijn...
Langs den eenen wand, boven den dado, was een drukke groepeering van foto's en photogravures in lijsten, die zijn eigen zoon en Cossar's zonen en andere Bomvoedsel-kinderen voorstelden op verschillende leeftijden en temidden van verschillende omgevingen. Zelfs het peinzende gezicht van den jongen Caddles kon men weervinden in deze verzameling.
Dat mooie huis van Cossar's jongens werd in minder dan geen tijd als een wandelstok, die in een wespennest gestoken wordt. "Wel god beware me!" zei de oudere jongen. "We kunnen er zoo niet mee voortgaan," zei de tweede broeder. "Beroerde kleine beestjes zijn 't," zei de derde der broeders; "we kunnen eenvoudig nìks doen?" "Zelfs als 't voor hun eigen gemak is, niet."
Het geheele voorval was afgespeeld in een halve minuut. Niemand anders dan Bensington zag het. Hij kon de andere achter zich hooren nog steeds op weg naar het huis. Hij schreeuwde iets onsamenhangends en liep toen terug naar Cossar, terwijl de ratten verdwenen. Hij bereikte hem buiten de holen. In het maanlicht duidde het spelen der schaduwen, die over Cossar's gezicht gleden, kalmte aan.
Hij verzonk in gedachten, en de jonge Caddles en zijn eigen kind en Cossar's jongens vormden deel van zijne mijmeringen. Plotseling begon hij te lachen. "Goeie hemel!" zei hij, als om een voorbijgaande gedachte.
Een van Cossar's mannen hing heel hoog tusschen de palen van een steiger, om de groote lijst op te hangen waarin de te verwisselen schilderijen zouden geschoven worden.
"Ja, daar zal wel niet anders opzitten," zei Bensington, naar zijn teenen starend. "Ja, we moeten zwemmen. En jouw jongen zal moeten zwemmen en Cossar's jongens hij heeft het aan alle drie gegeven. Niets halfs in Cossar alles of niets. En Haar Doorluchtigheid. En al het verdere. Wij gaan voort met het Voedsel te maken." "Cossar ook. Wij zijn pas in den dageraad van het begin, Redwood.
Dit alles had hij op zeer zakelijke manier in een kolenlorrie en een hooiwagen vooruit gezonden; behalve de geweren en de ammunitie, die geborgen werden onder de bank van het wagentje uit den Rooden Leeuw, dat bestemd was om Redwood en de keurbende van vijf man die op Cossar's bevel uit Ealing gekomen was, te vervoeren.
De paarden hadden opgehouden met slaan en steigeren. Een eind verder lag het gebarsten vat zwavel op het pad met een wolk van stof er boven. Hij vestigde Cossar's aandacht hierop en ging er naar toe. "Heeft een van jullie die rat ook gezien?" brulde Cossar, hem volgend. "Ik raakte hem éénmaal tusschen z'n ribben, en éénmaal recht in zijn facie toen hij op me afkwam."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek