United States or Bermuda ? Vote for the TOP Country of the Week !
De meneer met de ridderorde geeft een duw en... jongen... het tienjarig kind draait als een tol, terwijl Prinses Colibri het bij de tanden vasthoudt. Daverend applaus. Het is gedaan. De muziek begint een nieuwen deun. Het heeft wel twintig minuten geduurd. Prinses Colibri is een wonderkind. Ze doet twee nummers op een avond, werkt van negen tot half elf. Zingen, dansen, slangenkunsten, athletiek.
Drie kinderen komen op, met een meneer. Het eene kind is het kind van straks. Ze is geheel in vleeschtricot. Ze heeft niets meer van een pervers oud vrouwtje. Ze is nu mager, tenger meisje van hoogstens 13 of 14 jaar met hetzelfde wassen gezichtje, met dunne armpjes, met magere beentjes. Zij heet Prinses Colibri. Het tweede kind, hoogstens tien of elf jaar, ook in vleeschtricot is mager en bleek.
De meneer met de ridderorde tilt dan het tienjarig kind er bij, dat weer in het leertje bijt, zoodat Colibri haar zusje in den mond draagt. "Bravo!" Maar het is nog niet gedaan. Welnee. De meneer met de ridderorde doet een riem om de lendenen van het bleek tienjarig kind, tilt het nog eens op en Colibri bijt opnieuw in een leertje dat achter aan den riem vastzit.
Aan Prinses Colibri hangt het tienjarig bleeke kind. "Bravo! bravo!" Er is werkelijk enthousiasme in de zaal. En de kinderen werken heel goed. De meneer met de ridderorde knikt. Tien minuten werken ze zoo de kinderen en draagt de meneer met de ridderorde den stoel heen en weer. Soms tilt hij het jongste meisje bij de ringen. Eindelijk is het dan toch klaar. De geheele zaal applaudisseert.
Ze beginnen weer. De meneer met de ridderorde laat een paar ringen zakken. De meneer met de ridderorde draagt een stoel aan. Prinses Colibri springt er op en doet eenige toeren. Het bleek tienjarig meisje wentelt aan de ringen. Het dikke meisje vertoont wat kunstjes. Nu komt een gezamenlijke toer. De dikke staat op de ringen. Met de beenen om haar heen hangt Prinses Colibri.
Hij geeft stoelen en zakdoeken aan en vertoont zijn ridderorde aan het publiek. Prinses Colibri en de twee anderen wippen vlug op de verhooging. Ze zijn alle drie even lenig, even slangachtig. De dresseur heeft de lichaampjes goed gebroken. Het laat niets te wenschen over. De kinderen wringen zich in de onmogelijkste houdingen. De ruggegraten zijn verwonderlijk elastisch geworden.
Prinses Colibri en het tienjarig kind bijten in de leertjes, bijten er stevig in en blijven zoo aan de gebitten hangen. De meneer met de ridderorde wacht tot de kinderen goed beet hebben en geeft beiden dan een duw, dat ze aan de ringen heen en weer schommelen. Net éngeltjes zoo. Met de handen gevouwen en hangend aan de gebitten.
Hij verstond haar met zijn oogen. Hij kon zich niet verbeelden, dat het werkelijk dit goddelijke wezen was, 't welk hij te midden dezer afzichtelijke schepsels in dit afschuwlijk hol zag. 't Was hem als zag hij een colibri tusschen padden.
Als ze weer op den grond staan, dreunt de zaal van applaus der kellners, artisten en van het publiek. Het is nog niet gedaan. De meneer met de ridderorde tilt Prinses Colibri nog eens omhoog. Ze hangt nu met de magere beentjes in de ringen. Hij reikt haar wat toe. Ze neemt het in den mond. Het is een mooie glinsterende machine, met een leertje er aan, van onder.
Woord Van De Dag